maandag 21 november 2016

In de prijzen bij Dimples Derby in Best!


Door een oud-collega van me (Ton van Schijndel) werd ik onlangs benaderd met de vraag of ik als introducee van hem mee wilde doen met een golfwedstrijd bij zijn golfclub Best Golf. Het ging om de wedstrijd die voorheen bekend stond als The Cloggies. Het is een wedstrijd tussen 2 teams, team A en team B. Team A wordt gevormd door spelers van Best Golf die een buitenlands paspoort hebben of wonen in Eindhoven. Team B zijn de spelers uit de andere gemeenten (Best en de rest). Aangezien Ton niet in Eindhoven woont, zaten wij in team B.
De wedstrijd was zaterdag 19 november. De hele week had het veel geregend, maar deze zaterdag bleef het gelukkig droog. Alleen de harde wind had wel enige invloed, maar over het weer hadden we niet te klagen.

De starttijd was 11.00 uur d.m.v. "shotgun". Dat betekent dat alle flights tegelijk starten, ieder op een andere hole.  Wij startten op hole 10 en speelden tegen Hans en Vera uit team A. Hans met handicap van ongeveer 14, Vera speelde van 18.1. Ton zit ongeveer op 17 en ik speel vanaf 24.4 op het moment. Ik zat dus met goede golfers in de flight. De spelvorm was "Fourball, Better Ball", wat betekent dat ieder individueel zijn eigen bal speelt en dat de hoogste Stablefordscore van het team wordt genoteerd als de score bij die hole. Het kan dus zijn dat Ton en ik in een zelfde aantal slagen uitholeden, maar dat ik een hogere score kon noteren omdat ik op die hole een slag extra mee kreeg vanwege mijn handicap. De eerste 9 holes gingen erg goed en ik droeg erg veel bij aan de score. We hadden daar 25 punten. De tweede 9 holes scoorden we ietsje minder, maar met 22 punten nog altijd zeer behoorlijk. In de tweede 9 droeg Ton meer bij dan ik. In totaal kwamen we dus op 47 Stablefordpunten en ik had al wel het gevoel dat we daarmee misschien wel in de prijzen zouden kunnen vallen.

Best Golf bestaat uit 9 bosholes en 9 parkholes. De bosholes hebben behoorlijk smalle fairways en precieze slagen zijn daar wel vereist. De bosholes moesten we vanaf de wintertees (matjes) spelen en ze hadden wintergreens. Dat laatste is een klein voordeel, omdat de baan daar korter door wordt, maar het nadeel is dat wintergreens geen goed gras hebben en daardoor erg hobbelig en onvoorspelbaar zijn qua snelheid. Dat kost je zo een slag extra. Hole 10, 11, 12, 13, 14, 1, 2, 3, 4 liggen in het bos, de rest in het park.
Op hole 6 was de "Neary" voor de heren uitgezet. Je wint de Neary als je met je eerste slag de bal het dichtst bij de hole slaat van iedereen. Dit is altijd op een Par-3. De vlag op hole 6 stond erg lastig gestoken, helemaal rechts op de green. Tussen de afslag en die green ligt vlak voor de green een waterpartij (zowel voor als rechts naast de green) en tussen dat water en de green ligt ook nog een bunker. De afstand tot midden green was ongeveer 156 meter. Ton en Hans sloegen voor mij als af en sloegen allebei de bal links ruim naast de green. Ik dacht ik ga er vol voor. De bal een beetje boven de grond opgeteed, zodat de balvlucht wat hoger zou zijn en de landing dus steiler, waardoor de bal eerder stil blijft liggen. De bal nog een meter verder naar achter gelegd, zodat ik de ideale afstand had om met mijn hybride-4 af te slaan. Daar sla ik namelijk 155-160 meter mee. En dan volle bak uithalen! De bal vertrok recht op de vlag af, maar door de wind die schuin van opzij/achter kwam, draaide hij nog wat naar links van de vlag. Die zou wel eens mooi in de buurt kunnen liggen. Bij de green aangekomen stond het bordje van de Neary op circa 5 meter links van de hole en ik zag direct dat mijn bal dichterbij lag. Die lag nog steeds wel zo'n 4 meter van de hole, een beetje links achter de vlag. Snel mijn naam ingevuld en na mijn put het bordje verplaatst naar de positie waar mijn bal lag. Het putten op die hole ging slecht, maar dat kwam misschien wel doordat ik te blij was met mijn Neary :-). Na ons kwamen nog 3 of 4 flights. Het was dus afwachten of er nog iemand dichterbij zou komen.

Bij de prijsuitreiking werd het wel spannend. De gastheer vertelde dat er maar een paar ballen op de green van 6 gekomen waren en dat er maar 2 namen op de lijst stonden.
De Neary-prijs: Honing-Whiskey
en 3 golfballen in cadeauverpakking
Toen wist ik het al: ik had de Neary gewonnen. Toen ik mijn prijs in ontvangst mocht nemen (voor de zaal met 100 man!), bleek het een mooie cadeauverpakking te zijn met daarin een flesje Honing-Whiskey en 3 Pinnacle golfballen (zie foto). Nog even op de foto, samen met de winnaar van de dames Neary en toen weer terug naar mijn tafel.
Daarna kwamen de idividuele teamprijzen te beginnen bij de 6e plaats van team A en team B en zo aftellend. Toen bleek dat de score van de tweede plaats van team B slechts 43 punten was, wisten Ton en ik dat we gewonnen hadden. De eerste prijs, YES !! Samen de prijs opgehaald, een dinerbon voor 2 personen bij een Steak-restaurant in de Dommelstraat in Eindhoven. En natuurlijk weer op de foto. Daarnaast kregen we ook nog een aandenken aan de eerste prijs, namelijk elk een klompje van de Dimples Cloggies Derby. Dat is eigenlijk nog wel leuker dan de dinerbon.
De Cloggie (klompje) als symbool
voor de 1e Prijs
Tenslotte was er ook nog een groepsprijs voor het team (48 mensen) dat als team A of team B in totaal de beste score had. Dat bleek team B (Best en de rest) te zijn, dus als gehele groep hadden we ook nog eens prijs. Op 4 december krijgen we als groep een golfles van 2,5 uur gegevens door de 3 pro's van Golfschool Best/Looijmans Golf Teaching. Daar ga ik zeker naar toe. Niet iedereen zal daar gebruik van maken denk ik, dus de drukte kan nog best meevallen.
In totaal waren er 96 deelnemers (het maximum) en dus 48 teams, 24 flights. Ik ben best wel trots dat ik van die 96 deelnemers het dichtst bij de vlag van hole 6 geslagen heb en dat ik met Ton samen het beste team was van de 48 teams!

De dag werd afgesloten met een gezellige maaltijd: Stampot met worst, dus echte herfst-/winterkost, uitstekend verzorgd door Restaurant Dimples. Ik heb ontzettend genoten van de dag, het prettige gezelschap (vooral in de flight) en de gezelligheid na afloop.
Dinerbon + klompje
Met een fijn gevoel naar huis gegaan en daar enthousiast verteld over mijn "successen" :-).

(foto's van de prijsuitreiking worden later toegevoegd)

maandag 31 oktober 2016

Cross country golf, een leuke variant!

Vrijdag 28 oktober weer 150 km (enkele reis) gereden om 9 holes te spelen met een klant van op de Heemskerkse. Mooie parkbaan, die in erg goede conditie was. Mooie fairways en heel goede en snelle greens! Enige nadeel waren de overkomende vliegtuigen. Verder een oerlelijk clubhuis dat meer op een klooster of een school leek. Wel lekker gespeeld (net binnen de buffer). Het blijft een uniek contactmoment met je klant, vooral als je na de ronde even met elkaar een drankje doet en napraat.

Maar de titel van dit stukje zegt Cross Country. What the f*ck heeft cross country met golf te maken hoor ik je denken? Nou, dat zal ik je eens proberen uit te leggen.
Twan legt uit

Teebox in rough
 Bij cross country maak je gebruik van de bestaande greens, maar niet van de bestaande afslagplaatsen. Je speelt de greens dus aan vanaf een andere plek in de baan. Of het altijd zo is weet ik niet, maar bij GC Riel loop je dan de holes af tegen de klok in. Dat heeft vooral met de veiligheid te maken. Het leuke van CC is dat je vanaf de meest onlogische plekken naar een hole speelt en daardoor hindernissen tegen komt die je normaal niet tegen komt. Denk daarbij aan struiken, waterhindernissen die normaal niet in het spel zijn, maar ook (hele hoge) bomen waar je overheen moet. Soms ligt de afslag ergens op een fairway en heb je mooi vlak gras, maar meestal ligt hij in de rough (zie foto)
en sta je in het lange gras. Dat heeft natuurlijk ook effect op je balvlucht.
Kortom: het is echt heel erg anders en daardoor heel erg leuk.

Om 12.30 uur moesten we ons melden bij de wedstrijdleiding en na een korte, duidelijke uitleg klonk om 13.00 uur de gong om te starten.
De hole-indeling
Door loting waren een lage handicapper en een hogere (> 22,5) handicapper aan elkaar gekoppeld als team en speelden tegen een ander team. De spelvorm was Best Ball, wat betekent dat je steeds beide slaat en dan kiest welke bal het beste ligt, om van daar af weer beide door te spelen, etc.
Gerard (L) en Wil
Ik was gekoppeld aan Piet vd Pol (hcp 20.1), een hele aardige man, die al wat ouder was en nu zijn handicap bij lange niet meer haalt. De lange slagen en meestal ook de hoge, moesten van mij komen, maar Piet droeg veel bij aan het chippen en putten, want dat beheerst hij nog steeds goed. Onze tegenstanders waren Wil Notten (hcp 16.1 en Gerard Schurink (hcp 22.6). Beide dus lager dan wij in verhouding. Voor de lengte kwam het goed uit dat Gerard ontzettend mooi recht en ver sloeg met zijn driver (dat kon je 4 keer doen op 18 holes, waarvan er 3 goed lukte). Wil is meer de man van de mooie hoge en korte slagen en het putten. Over de eerste 9 holes waren wij net iets beter (34 om 35 slagen), maar de tweede lieten wij hier en daar een steekje vallen en was de score 38 om 32.
Om van bruto naar netto score te komen (we speelden strokeplay) werd de playing handicap van de laagste handicapper uit het team eraf gehaald. Wij kwamen zo op 72 -/- 18 = 54 slagen netto. Wil en Gerard scoorden 67 -/- 14 = 53 slagen netto. Daarmee werden zij derde en gingen met een lekkere fles wijn naar huis. We zijn dus op 1 slag verschil vierde geworden! Dat is wel een beetje zuur :-( .

De green ligt achter de bomen
Wat wel leuk is, was dat alle drie mijn flightgenoten me regelmatig complimenten gaven na wederom een mooie slag van mij. Ze waren er allemaal van overtuigd dat mijn handicap zeker wel met 10 omlaag kan gaan en m.n. Piet was helemaal lyrisch over mijn spel in verhouding dat ik slechts 2 jaar speel nu. "Jij gaat een single handicapper worden", "man wat sla jij mooie ballen, echt niet normaal" en "hier loopt de toekomstig clubkampioen" waren enkele van zij oprecht gemeende opmerkingen. Ik voelde me erg gevleid, maar of zijn uitspraken reeël zijn waag ik te betwijfelen. Ja, het gaat best lekker, dat voel ik zelf ook wel. En ja, ik heb er best wel gevoel en een beetje aanleg voor. En ja, ik ben fanatiek en wil er het maximale uithalen. Een single handicap is nog erg ver weg en voor de meeste niet haalbaar. Dat heb ik dan ook (nog) niet als doel. Wat ik wel als doel heb is om mijn handicap onder de 20 te krijgen en het liefst zo ergens rond de 18. Dat lijkt mij een mooie handicap en voor mij op dit moment zeer zeker haalbaar. Daarna kijken we wel weer verder of ik me nog door ontwikkel en kan verbeteren. Het allerbelangrijkste is dat ik het spel ontzettend leuk vind en dat het me heel veel ontspanning en voldoening geeft. Daarnaast is GC Riel gewoon een erg leuke club met gewone mensen. Dat bleek wel weer na afloop in het clubhuis, waar het erg gezellig was.

Het is jammer dat ik de volgende wedstrijd (Sinterklaas wedstrijd) op 20/11 niet mee kan doen, want dat had we wel weer leuk geleken en ik ben gek op cadeautjes :-). Ik heb dan echter iets dat nog veel leuker is: de Autumn Classic 2016 met (oud)collega's van Sogeti. We spelen deze keer bij mij in de buurt, op de Swinkelsche in Someren, een topbaan! Dat wordt weer een gezellige dag en ik hoop dat ik dan kan laten zien wat ik in een jaar tijd heb bijgeleerd :-).
De hole vanaf de andere kant benaderd

maandag 24 oktober 2016

Haviksoord en Rijk van Sybrook gespeeld

Weer 2 nieuwe banen gespeeld. Op vrijdag 21 oktober samen met een klant van mij op zijn thuisbaan Haviksoord in Leende 18 holes gespeeld. Dat is een echte bosbaan met soms redelijk smalle fairways. Niet de meest moeilijke baan, maar toch uitdagend door alle bomen. Gelukkig vooral naaldbomen, waardoor je bal niet onder de bladeren verdwijnt als een keer de fairway mist, maar gewoon op dennennaalden blijft liggen. Daarom altijd wel terug te vinden. Qua omgeving een erg mooie en rustige baan (geen omgevingsgeluiden). Na verloop van tijd wordt hij wel een beetje eentonig. Er zou wat meer variatie in de holes mogen zijn. De oefenfaciliteiten zijn zeer beperkt en eigenlijk te gering. De driving range kent maar een stuk of 5 afslagplaatsen, dus is erg smal/klein en hij is ook erg kort (200 meter). Voor de mensen die met een driver wat verder slaan is hij gewoon te kort en wordt het zelfs gevaarlijk, want achter de driving range staat geen hek of net en loopt wel de fairway van een hole achter door. Het clubhuis is klein, maar wel heel gezellig en gemoedelijk. Er hangt een echte Brabantse gezellige sfeer, dus ik denk dat het een leuke club is om lid van te zijn. Ik heb er in elk geval een leuke ochtend/middag gehad.

Zondag 23 oktober heb ik samen met PP de laatste van de vier "Rijk-banen" gespeeld, namelijk het Rijk van Sybrook. Die ligt in de buurt van Enschede, toch 175 km rijden enkele reis. De hele autorit in de dichte mist gereden en de temperatuur kwam niet boven de 2-3 graden, brrrrr. Gelukkig brak bij aankomst in Enschede het wolkendek open en scheen de zon. Warm werd het niet, maar in de zon was het prima en in de schaduw voelde je toch wel dat het frisjes was. Maar je loopt wel warm op zo'n baan.
Sybrook vind ik een veel leukere baan dan Haviksoord (om maar een vergelijking te maken). De eerste indruk (bij de afslag van hole 1 Zuid) lijkt het een 100% bosbaan te zijn, met erg smalle doorgangen naar de fairway. Maar verderop in de baan kom je erachter dat er toch een aantal parkholes tussen zitten, waardoor hij erg afwisselend is en leuk blijft. Wij speelden de Zuid en Oost baan gecombineerd. Er is ook nog een Noord baan. Wat opvalt aan deze banen is dat er veel echte doglegs in zitten. Ik vind dat wel leuk niet alles zo recht toe recht aan. Water komt er niet echt in het spel, dus de hindernissen bestaan vooral uit bunkers (teveel in gelegen deze keer) en bomen en struiken die op de fairway staan. De baan was op sommige plaatsen best wel nat nog en sommige greens die in de schaduw lagen waren dat ook. Ik denk dat het een baan is die na een aantal dagen aanhoudende regen erg nat blijft. Wat verder erg opviel was dat er veel pitchmarks op de greens waren die niet gerepareerd waren door de spelers. Daar kan de baan niets aan doen, maar het zegt iets over de mentaliteit van de spelers vind ik. De afslagplaatsen (T-box) waren soms wat kaal en modderig, daar zou men wel wat aan moeten doen.
Oefenfaciliteiten zijn erg goed en ruim opgezet, al hadden wij de pech dat er op de driving range een les aan de gang was, plus dat net voor ons een wedstrijd gestart was, waardoor het erg druk was.
De ontvangst bij de receptie en in het clubhuis was bijzonder hartelijke en gastvrij. We hebben na afloop nog lekker een hapje gegeten.
Kortom: een schitterende baan, misschien de fijnste van de vier (met Margraten?), maar helaas te ver weg om vaak naartoe te gaan. Misschien in 2017 weer een keertje?

dinsdag 18 oktober 2016

Eerste wedstrijd bij GC Riel: Oprichtingsbeker

Wat doe je als je een nieuw lid bent bij een club en je wilt mensen leren kennen en een beetje de club leren kennen? Ja natuurlijk, dan schrijf je direct in voor de eerste clubwedstrijd op de kalender. Dat was de Oprichtingsbeker, een 18-holes wedstrijd, gespeeld volgens individuele Stableford telling.

Scorekaart
Zondag 9 oktober was het zover. Om 12.30 uur verzamelden we bij het clubhuis van GC Riel en werden de flights bekend gemaakt. Ik had een leuke flight met daarin de voorzitter van GC Riel (Mark van Nunen) en een dame uit de Handicapcommissie (Sis Hoyer). Beide met een veel lagere HCP dan ik, respectievelijk 11.2 en 16.2 ! Wij konden mooi starten op hole 1, lekker dichtbij. We troffen het wel met het weer, wat was het lekker! Qua golf ging het met mij erg goed, gezien het feit dat dit de 3e keer was dat ik op deze baan speelde. Ik kreeg regelmatig complimenten van Mark en Sis. Ik liep eigenlijk best een goede score (zie de foto van de kaart) met 33 Stableford punten. Dat was mooi binnen de buffer, dus de handicap bleef 25.6 .

Het mooiste golfmoment van de dag (voor mij althans) was op hole 12, de tweede keer hole 3, de enige Par-5 van deze baan. Mijn afslag met mijn hybrid-4 ging goed. Die lag mooi een beetje links op de fairway, zo'n meter of 20 vóór het water. De tweede slag, weer met de hybrid-4, was ook goed en lag voorbij het water op de fairway. Met mijn derde slag had ik wat geluk. Die sloeg ik (weer met de hybrid) iets teveel naar links van de green. De bal kwam tegen het hekwerk aan, maar stuiterde ver genoeg van het hek af om ruimte te houden voor een slag. De bal lag tussen de eikels (van de eikenboom) op een stuk zand waar geen gras meer goeide, vlak achter de bunker die de green beschermde. Ik moest dus met een chip over de bunker de green op. En dat lukte (bijna) perfect! Ik zeg "bijna", want de chip was eigenlijk perfect, maar het resultaat had meer verdiend. Ik chipte de bal namelijk perfect over de bunker en hij landde precies aan de zijkant op de green, rolde door richting hole en raakte de vlag (!), waardoor hij eruit stuitte. Dat was mijn vierde slag en het zou dus een echte Birdie geweest zijn. Gelukkig ging de put er in 1 keer in en kwam ik met een hele nette Par van deze hole af, die goed was voor 4 punten, maar het had nog zoveel mooier kunnen zijn. Voor het zelfvertrouwen is het sowieso altijd goed zo'n actie!
Gezelligheid na afloop
Dat zelfvertrouwen liep de volgende hole al wel weer een deukje op, want die korte Par-3 blijft een horror hole voor mij. Daar had ik dan ook 5 slagen nodig en dat is gewoon teveel.

Wat wel jammer was, was dat ik op de allerlaatste hole mijn afslag het water in sloeg. Uiteindelijk met 6 slagen nog niet slecht gedaan, maar geen punten hier. In totaal 3 holes van de 18 waar ik puntloos bleef. Met 33 punten was ik nummer 7 van de 32 deelnemers, dus dat viel niet tegen. Helaas niet in de prijzen gevallen. Jammer dat er geen "prijs voor het leukste nieuwe lid dat deelneemt aan dit toernooi" was, want dan had ik die zeker gewonnen :-).

Zondag 16 oktober was het wederom stralend weer. 20 graden in oktober is echt uitzonderlijk. Daarom 's middags nog even in m'n eentje 9 holes gelopen en het ging weer fantastisch (in tegenstelling tot vrijdag 14/10 maar daar schrijf ik verder maar niet over). Ik heb mijn score zuiver gehouden en haalde 20 punten op 9 holes. Als het qualifying geweest zou zijn, was mijn HCP weer met 0.8 gedaald. Met name het putten liep als een tierelier! Diverse lange puts (van 1 tot 3 meter) gingen er moeiteloos in!  Dat was dus wel lekker, maar uit ervaring weet ik dat er ook weer slechte dagen komen.

zondag 2 oktober 2016

Eerste week lid van GC Riel

Op zondag 25/9 lid geworden van GC Riel, zoals je in mijn vorige bericht hebt kunnen lezen. Maandag 26/9 direct naar de baan geweest om in mijn eentje 9 holes te spelen en de baan te leren kennen. Die eerste ronde viel niet mee. De baan kent een aantal erg smalle holes en de greens zijn klein en relatief hard. De eerste 9 holes gingen dus niet bijster goed (viel best wel tegen). Omdat er verder toch niemand in de baan was en het nog even licht zou zijn, heb ik er nog 3 holes achteraan geplakt door de eerste 3 nogmaals te spelen. Dat ging een stuk beter! Overal scoorde ik 2 of 3 Stablefordpunten, dus dat is prima. Hole 1 is een dogleg haaks naar rechts, die je niet mag afsnijden (te gevaarlijk). Daardoor heb je minimaal 2 slagen nodig om op of vlakbij de green te komen. Eventueel nog een chip en dan 2 puts, dus moet met 5 slagen te doen zijn (is een Par-4).
Hole 2 is een korte Par-3 (85 meter) over een vijver heen. Daar moet je altijd een Par kunnen spelen dus met 3 in de hole liggen.
Hole 3 is de enige Par-5 van de baan. De moeilijkheid daar is dat het landingsgebied tussen 140 en 220 meter redelijk smal is met aan beide kanten water en/of rough/bosjes. Met mijn hybride sla ik meestal redelijk recht en zo'n 160-180 meter. Mijn driver is nog niet consistent genoeg om hem op dit smalle stuk te leggen en ik heb nog niet de lengte om hem voorbij het water te krijgen. Nu lag ik met 3 slagen in de buurt van de green en met een chip en 2 puts is een score van 6 een goede score op een Par-5 (voor mijn handicap).
Hierna werd het schemerig en had ik er ook wel genoeg van, dus ben ik gestopt.

Donderdag 29/10 weer 9 holes gespeeld aan het begin van de avond. Nu ging het stukken beter. Ik haalde 20 Stablefordpunten volgens de handicaptabel die GC Riel gepubliceerd heeft (12 slagen extra voor hcp 27,5), maar na invoer van mijn oefenkaart in de app van ANWB Golf, bleek ik maar 11 slagen mee te krijgen. Ergens klopt er dus iets niet. Daarom heb ik een mail gestuurd naar de handicapcommissie van GC Riel en wacht nog op een reactie.

De lastigste holes vind ik hole 4, een extreem korte Par-3 van 50 meter omringt door bunkers, en hole 6 een relatief lange Par-3 (175/180 meter) met een smalle doorgang tussen bomen door en aan de linkerkant geen ruimte voor fouten. Die laatste moet je voluit slaan (in mijn geval met een hybride 4), maar hij moet wel rechtdoor, want links staan bosjes waar je hem moeilijk terugvindt en rechts is de rough van hoog gras waar je hem ook makkelijk kwijt kunt raken en anders met moeite veilig bij de green krijgt. Op een Par-3 kun je je niet teveel extra slagen veroorloven.

Zaterdag 1/10 kwam een oude vriend van mij (Harold) naar Nuenen, omdat we 's middags een vriendenmiddag hadden met onze oude vriendengroep. Daarom was er 's morgens tijd om samen een keer 9 holes te spelen. Dat hebben we gedaan op De Gulbergen in Nuenen en wel op de Sprookjesbaan. Dat is een baan met redelijk wat hoogteverschil, waardoor hij best zwaar is om te lopen. Je duwt je een ongeluk als je met je trolley tegen die berg op duwt om bij de afslag van hole 2, 3 en 8 te komen. Hole 2 kent een schuine fairway en een hoger liggende green, waardoor hij best lastig is. Hole 4 is een "blinde" slag de diepte in op een Par-3 van ongeveer 175 meter. Zo zijn er nog meer leuke holes. Opvallende is dat de Par-3 holes vaak behoorlijk lang zijn. Het goede nieuws is dat ik geweldig goed stond te spelen. Eigenlijk helemaal foutloos! Zelfs een verkeerd terecht gekomen bal op hole 6 (lag rechts in de bosjes), kon ik er met 1 slag uit slaan tot voor de green. Die bal lag gelukkig gunstig gepositioneerd ondanks dat hij in de bosjes lag. Een beetje geluk heb je ook nodig.
Ook de twee keer dat ik een slag iets te "vet" raakte, had ik het geluk dat de bal wel mooi rechtdoor ging en weer goed bespeelbaar was, al had hij niet de lengte gemaakt die ik gehoopt had. Alle slagen met mijn hybride waren foutloos en strak rechtdoor met voldoende lengte. Ook het putten ging erg goed en ik kon ook de lange puts meestal erg dicht bij de hole leggen en een enkele keer zelfs uitholen. Harold gaf me diverse malen complimenten over hoe goed ik stond te spelen ("je speelt gewoon op handicap 20 niveau!").
Uiteindelijk resulteerde het in een qualifying kaart met een score van 22 Stableford punten (46 slagen nodig gehad). Mijn beste kaart van dit jaar en waarschijnlijk mijn beste spel ooit. Hierdoor daalde mijn handicap met 1,9 punten tot 25,6 !!! Een mooie stap richting de 20 en weer een leuke marge voordat ik weer teruggezakt ben naar mijn vorige handicap (mag 19 keer mijn hcp niet halen om weer op 27,5 te zitten).
Als je zo goed staat te spelen en alles lukt, geeft dat een enorm fijn gevoel en heb je nog meer plezier in het spel dan je normaal al hebt. Het was ook prettig spelen met Harold, omdat hij lekker rustig speelt en we erg aan elkaar gewaagd waren. Hij had handicap 17,x op het moment van spelen.
Ik heb de hele dag met een big smile rond gelopen na zo'n fijne ochtend golfen! :-)

Maandag 3/10 weer een groeptraining van een uur. Misschien vooraf nog een paar holes lopen. Waarschijnlijk woensdag nog een keer 9 holes lopen op GC Riel als oefening voor de clubwedstrijd van zondag 9/10 waarvoor ik heb ingeschreven. Daar wil ik natuurlijk een goed figuur slaan.

zondag 25 september 2016

Open Dag Golfclub Riel

GC Riel had zondag 25 september een Open Dag georganiseerd. Aangezien ik regelmatig op GC Riel gebruik maak van de oefenfaciliteiten en golfles gevolgd heb bij Golfschool Geldrop, heb ik wel een indruk van GC Riel gekregen. Het lijkt mij een gezellige, kleinschalige club, met leuke toegankelijke mensen, een knus clubhuis en een leuke Par-31 baan dus waarom niet eens gaan kijken en overwegen om hier lid te worden.

Ze hadden het erg leuk georganiseerd. Bij de ontvangst kwam ik direct Mike van Wieringen, de teaching golfpro, tegen die mij hartelijk begroette. Bij hem stond een pot met golfballen waarvan je kon raden hoeveel erin zaten. De hoofdprijs was een gratis golfles.
Even afwachten of mijn 67 goed geraden is (zal wel niet :-)). Daarna naar de tafel gegaan waar de lidmaatschapsinformatie verstrekt werd. Daar kwam ik weer een bekende tegen, namelijk Jan ten Wolde, die ik ken van de sportschool in Nuenen. Jan zit in de Bedrijvengolf-commissie en was bedrijfsleden aan het werven. Hij introduceerde me bij de ledenadministrateur Berry. Men had een speciale actie tijdens deze Open Dag. Als je nu lid werd, kon je de rest van 2016 gratis spelen tegen betaling van de contributie van 2017. Ruim 3 maanden gratis golfen, dus best aantrekkelijk. Op mijn vraag of ik vandaag een paar holes kon spelen werd positief gereageerd, maar ik heb het uiteindelijk niet gedaan. In plaats daarvan ben ik samen met marshall Rent Nollen, die ik weer ken van de groepstraining, in zijn buggy een keer de baan rond gereden om alle holes te bekijken en uitleg te krijgen. Dat gaf een positieve indruk en nam de laatste twijfel bij mij weg. Na deze "excursie" ben ik me direct gaan inschrijven bij Berry.

De kosten van het lidmaatschap vallen voor golfbegrippen erg mee. Je betaalt 425 euro speelrecht (jaarlijks), 250 euro entreegeld (eenmalig), 25 euro administratiekosten (eenmalig) en vanaf 2017 ook 25 euro barfee (jaarlijks). Dat laatste krijg je als tegoed op een kaart waarmee je in het clubhuis je consumpties kunt afrekenen. Dat ben je dus niet kwijt, maar is eigenlijk een soort gegarandeerde omzet voor de bar. Als je dat afzet tegenover andere verenigingen in de omgeving, weliswaar met 18-holes banen, waar je minimaal 1.000 euro per jaar kwijt bent, is het zeer aantrekkelijk. Voor het prijsverschil kun je genoeg greenfees kopen om elders regelmatig (verschillende!) 18-holes banen te spelen.

Ik heb ook nog een poging gewaagd om vanaf 50 meter een golfbal in een leeg olievat te pitchen, maar zonder succes. De eerste bal mislukte; de tweede en derde speelde ik wel recht naar het vat, maar circa 10 meter te kort. De prijs van een doosje golfballen ging jammerlijk aan mijn neus voorbij :-(. Wat wel weer leuk was en typerend voor GC Riel, was dat degene die voor mij aan de beurt was al wist te vertellen dat ik zojuist lid geworden was. Dat had hij van Jan of Rent gehoord zei hij. Waarschijnlijk van beide zei ik met een lach :-). Ik voelde me meteen welkom!

Vanaf maandag 26 september ben ik officieel lid en kan ik zoveel oefenen als ik wil. Dat ga ik dan ook veel doen. Eerst maar eens zelf de baan lopen en daarna snel een keer met Jan of Rent, want dat boden ze beide al direct aan.

Volgens mij is de Open Dag erg goed bezocht en was het een geslaagd evenement dat hopelijk voldoende nieuwe (jeugd)leden heeft opgeleverd!

Een "koninklijke" golfbaan in Vianen

Na de vakantie heb ik de golftraining ("samen trainen") bij Golfschool Geldrop weer opgepakt. Gezellig elke 2 weken op maandagavond met een groep mensen o.l.v. pro Robert van de Broek oefenen en dingen bijleren. Elk keer weer aangenaam verrast door de kwaliteiten van Robert, door de leuke groep mensen en de gezellige sfeer bij Golfclub Riel, waar dit plaatsvindt. Daarover later meer.

In Vianen is sinds kort een volwaardige 9 holes golfbaan geopend (Par-35) die straks nog 9 holes extra krijgt en daarmee een 18-holes baan wordt. Hij heeft de "koninklijke" naam 'De Kroonprins van Vianen'. Vanuit Sogeti (mijn werkgever) is er een groep collega's golfles gaan volgen en ze hebben de deal gemaakt dat collega's die al een handicap hebben, op vrijdagmiddag, tijdens de les van de anderen, tegen gereduceerd tarief (12,50 euro) 9 holes kunnen spelen. Sogeti betaalt de andere helft van de greenfee. Mooie actie!
Tot nu toe is er weinig gebruik van gemaakt, maar afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst samen met mijn collega Farid, die de baan al een keer eerder gelopen had, 9 holes gelopen. Meteen qualifying en dat is dus niet slim als je de eerste keer op een nieuwe baan bent (bleek achteraf) :-).

Het clubhuis is een noodgebouw, maar ziet er netjes uit. De ontvangst is hartelijk en de bediening goed. Oefenfaciliteiten moeten nog ontwikkeld worden. Nu is er een net waar je in kunt slaan (geen driving range), maar dat werkt niet, omdat het te ver weg staat en je er dus makkelijk over heen slaat.
Dan de baan, die is erg mooi en heeft veel potentie om tot een topbaan uit te groeien. De holes zijn mooi ontworpen, met veel glooiing in de fairways en greens. Ook ligt er water op lastige plekken. De fairways zijn hard, dat is fijn. Enige twee minpuntjes zijn dat de greens knoeper hard waren, waardoor de bal er gewoon af stuitert of doorschiet, terwijl hij anders zou blijven liggen. Dat heeft me enkele punten gekost. Tweede minpunt is dat er er geen baaninformatie is, waardoor het erg moeilijk is om de afstanden in te schatten en je clubkeuze te bepalen. Zelfs bij de holes staan alleen plattegrondjes zonder afstanden. Hoever liggen de bunkers? En waar begint het water? Hoever ben ik van de green? Ook mijn Garmin S2 horloge kent de baan nog niet, dus je bent een beetje "blind" aan het spelen. Hierdoor heb ik een aantal keer de verkeerde keuze gemaakt en een extra slag (of strafslag) nodig gehad. Uiteindelijk net buiten mijn buffer gespeeld en dus 0,1 punt gestegen naar 27,5. Farid deed het veel beter. Die haalde 21 stableford punten en verlaagde zijn hcp met 1,2 punt tot onder de 20 (ik meen 19,4). Dat was zijn doel voor dit jaar en dat is dus gehaald.
Wel een baan om nog vaker te spelen, maar dan wel met baaninformatie erbij. Dus nog even een paar maanden wachten :-).

Op de afslag van hole 8 maakte Farid deze (mooie) actiefoto:

Vakantie in Portugal

Onze zomervakantie begon dit jaar op 31 augustus. Lekker 16 dagen naar Portugal (Algarve). Een geweldig mooi huis/appartement met privé zwembad en lekker rustig gelegen, zonder directe buren of zo. Heerlijk genoten en uitgerust.

Maar zeg je Algarve, dan denk je aan golf!
Er liggen daar veel erg mooie banen en het weer is er fantastisch. Ik heb de eerste week lopen twijfelen, zal ik wel een rondje doen of niet? Op internet een paar banen in de buurt opgezocht. Toen bleek er een op 2 km van ons aan dezelfde weg te zitten (Silves). Daar een keer naartoe gereden om eens te kijken. Wel een mooie baan, maar de huurclubs waren van matige kwaliteit, de greenfee vrij fors en de huur van een buggy erg duur. Het totaalbedrag werd me te gortig, dus maar niet gedaan.

Een paar dagen later kwam ik in Carvoeiro langs een golfshop. Die bood de nieuwste Taylormade M2 volledige set huurclubs aan voor 15 euro per dag, echt geen geld! Aangezien ik geen driver en houten nodig had, kon ik een set ijzers (5-S) en een hybride 4 + putter incl tas en trolley meenemen voor 10 euro per dag! De dag erna ben ik met die set gaan spelen op Gramacho . Helaas kennen ze in Portugal geen 9-holes greenfees. Iedereen speelt altijd 18 holes. Ik had echter geen tijd voor 18 holes en wilde ook niet rond het middaguur op de baan staan i.v.m. de warmte. Het enige dat men kon doen was het twilight tarief aanbieden (33 euro voor 18 holes) dat geldt vanaf 15.30 uur. tegen dat tarief kon ik om iets voor 15.30 uur starten. Eerst nog een uurtje overbrugd op de drivingrange. Die lag niet direct bij de baan en was 2 minuten autorijden verwijderd. Erg onhandig, maar helaas kon het niet anders.

De baan zelf was erg mooi. Lekker brede fairways, lage rough, veel glooiing in de baan en in de greens. Alles was perfect groen en goed onderhouden. Een wonder hoe ze in zo'n warm droog klimaat een baan zo in top conditie kunnen houden. Zelfs de greens waren niet super hard. Enige minpuntje vond ik de afslagplaatsen. Op de teebox was geen mogelijkheid om je kapotte tee netjes weg te gooien, dus die lagen gewoon links en rechts in het gras. Erg rommelig. Na 9 holes hield ik het voor gezien omdat ik anders niet op tijd mijn clubs kon retourneren (moest vóór 18 uur). Ik had heerlijk gelopen en erg goed gespeeld op deze voor mij nieuwe baan. Gewoon mooi 18 stablefordpunten gehaald, dus mooi aan de bovengrens van mijn handicap gespeeld. Flink gehaast (en gescheurd) om op tijd terug in Carvoeiro te zijn. Om 18.02 uur liep ik de winkel binnen, die nog open was. Ik heb de eigenaar hartelijk bedankt voor de topkwaliteit clubs (heerlijke ijzers en hybride die Taylormade M2 !) en voor het gestelde vertrouwen.
 Je moet weten dat ik slechts 10 euro betaald heb vooraf en geen enkele borg of legitimatie heb hoeven achterlaten of laten zien. Gewoon in het vertrouwen dat ik alles netjes terug zou brengen. Toch voor ongeveer 1.100 euro aan materiaal wat zo uitgeleend werd. Geweldig dat dit nog mogelijk is! Ik heb hem verzekerd dat ik in 2017 weer bij hem kom huren als we terug gaan naar Portugal (en dat doen we!) en ondertussen reclame voor hem zal maken (o.a. op Leadingcourses vermeld in mijn review van de baan).
Hieronder nog wat mooie foto's van de golfbaan.








maandag 29 augustus 2016

3e Baan van "Rondje Rijk": Margraten

"Hole with a view"
Op 25 augustus 's middags op het Rijk van Margraten 18 holes gespeeld met PP. Het was een uitzonderlijk warme dag en de gevoelstemperatuur was meer dan 35 graden! Het voordeel was wel dat er weinig "gekken" waren die met die hitte gingen golfen, waardoor het niet erg druk was en we op ons gemak konden spelen. Aangezien PP een handicart kon huren, hebben we weinig hoeven lopen. Door de rijwind en schaduw in de buggy koel je ook een beetje af, dus dat was wel lekker. Ook ben je veel sneller bij je bal dan te voet. 

In mijn koelvak in de tas had ik 2 bevroren koelelementen gedaan met 2 flesjes Spa blauw en een flesje Ice Tea. Daarnaast tweemaal een volle bidon (750cc) water leeg gedronken, dus aan hydratatie geen gebrek. 

Margraten is een mooie heuvelachtige baan, waarvan de eerste 9 holes erg wijds en open zijn en dus makkelijker.
Hole 9
De tweede 9 hebben veelal fairways die erg schuin aflopen en greens die omringd worden door bomen en hoge rough. Ook zit er veel hoogteverschil in de fairways, waardoor je vaak de green niet kunt zien als je slaat. Dat kan gevaarlijke situaties opleveren zoals bij (volgens mij) hole 10. Daar sloeg in een approach shot naar de green, nadat ik gezien had dat de spelers voor ons de green verlaten hadden. Wat ik niet kon zien was dat 1 van hen naast de green bleef treuzelen, terwijl de rest was doorgelopen. Die krijg dus mijn bal in zijn rug zoals ik bij de volgende hole van hem hoorde! Heel erg vervelend en zeker niet mijn bedoeling. Gelukkig nam hij het me niet kwalijk en vond hij het een fout van de baan dat er geen waarschuwingsbel hing. Gelukkig maar, want ik voelde me knap schuldig 😢

De eerste 9 speelde ik behoorlijk goed en constant en wist ik op alle holes wel 1 of meerdere punten te scoren (17 in totaal).  De tweede 9 ging het overall zelfs nog beter (18 punten) maar waren er meer uitschieters (2 holes zonder punten en een paar met 3 en 4 punten). Met 35 Stableford punten aan de bovenkant van mijn buffer gespeeld en dus dik tevreden.
Met een klein beetje meer geluk (een paar putts waren heel erg close) had er zelfs een verlaging van de handicap ingezeten. 

Na afloop nog lekker een hapje gegeten en wat nagekletst. Het was weer een topdag op een topbaan!

Laatste van de vier Rijkbanen (Sybroek) spelen we in oktober een keer. Nu eerst op vakantie, daarna zien we weer verder .....

dinsdag 23 augustus 2016

Activiteiten Juli 2016

In juli heb ik 2 maal met klanten van me 9 holes gespeeld op Golfbaan Amelisweerd. Dat ging beide keren best goed. Amelisweerd is een mooie baan die niet al te moeilijk is, omdat de fairways ruim zijn. Enige obstakel kan soms het water zijn, maar daar heb ik geen last (meer) van. De greens blijven wel moeilijk te lezen en hebben veel ondulatie. Daarnaast is de snelheid per green erg wisselend, wat het ook lastig maakt. Op 8 juli net niet mijn handicap gehaald (niet qualifying gespeeld). Op 20 juli wel qualifying gespeeld en in mijn buffer gebleven. Op 8 juli heb ik mijn driver 3 keer gebruikt en 2 keer sloeg ik de bal op de fairway op zo'n 180 meter, terwijl ik hem eigenlijk niet goed in de sweetspot raakte. Daar zit dus meer in. De andere bal lag net buiten de fairway in de semi-rough, dus ook nog prima bespeelbaar. Op 20 juli de driver in de tas gelaten omdat het qualifying was.


Op 16 juli was het Stippelberg Open, mijn eerste echte open wedstrijd. Over Stippelberg heb ik al genoeg gezegd in eerdere berichten; het blijft een fantastische baan, maar wel moeilijk. Dat bleek ook nu weer. Ik zat in een leuke flight van 3, samen met Hellen Felten (hcp 25.9) en Hans Mouwen (hcp 29.4). Het was mooi zonnig weer, dus ik heb uiteindelijk mijn korte broek aangetrokken (gelukkig). De driver had ik thuis gelaten, want als ik hem bij me heb wil hem ook gebruiken en dat leek me nu nog niet verstandig :-).
Hans, Hellen en ik bij hole 1

Ik begon goed op hole 1 (Par-3) waar ik de afslag direct met mijn hybride op de green wist te krijgen. Twee putts en een 3 op de kaart wat me 4 punten opleverde. Ook de meeste andere holes leverden wel punten op, zij het soms te weinig (1) en op 4 holes had ik geen punten. Te wisselvallig dus. Heel goede ballen en spel afgewisseld met missers, waardoor het eindresultaat was dat ik met 29 punten van de baan kwam en dus buiten de buffer viel, waardoor mijn handicap 0.1 gestegen is. Ook viel ik daardoor natuurlijk niet in de prijzen, iets wat mijn flightgenote Hellen wel deed. Zij ging er met 2 prijzen vandoor! De longest drive dames en de tweede prijs in onze categorie.

aan de borrel
Na afloop was er nog een diner en werden de prijzen ondertussen uitgereikt.
Alles was prima verzorgd en het was een leuke dag met prettig gezelschap. We hebben wel extreem lang op de baan gestaan (5 uur en 45 minuten!) omdat er erg veel flights waren en er regelmatig gewacht moest worden. Daarom niet te lang blijven hangen na het eten, anders werd het wel heel erg laat. Ik kom volgend jaar zeker terug om een beter resultaat neer te zetten!

In bunker hole 8
Op zaterdag 30 juli heb ik 1 uur les genomen bij Robert van den Broek van Golfschool Geldrop. Deze keer was dat op GC De Tongelreep in Eindhoven, waar hij ook les geeft. Daar hebben ze een driving range van meer dan 300 meter, dus daar kun je vrij uit met de driver slaan. Door de les veel geleerd en erachter gekomen dat ik nog veel moet oefenen. Na ruim een half uur meppen zijn we nog de bunker ingegaan en hebben we diverse bunkerliggingen geoefend. Ook dit was erg leerzaam! Nu weer veel oefenen. In augustus veel aandacht voor het racefietsen omdat we van 17 t/m 20 augustus in de Vogezen zijn wezen fietsen. Daarna gaat de focus weer op golf, want er komen nog diverse wedstrijdjes aan, zoals de Sogeti Golfdag op 23 september. 
Deze week een ballenkoker gekocht inclusief 21 normale golfballen bij Golf-aanbieding.nl in Maarheeze. Dat is een webwinkel met showroom aan huis, waar je goed terecht kunt voor alle golfartikelen en je een goed en eerlijk advies krijgt van  de eigenaar Jan Ypma. Het voordeel van zo'n ballenkoker is dat je veel meer ballen achter elkaar kunt spelen als je bijvoorbeeld chip en/of pitch wilt oefenen. M.n. het verzamelen van de ballen is erg makkelijk omdat je niet hoeft te bukken en je alle ballen weer in 1 keer kunt meenemen.

Volgende evenement: 25 september, Sogeti Golfdag op Rijk van Nunspeet. Met als introducee mijn oude maatje Harold Poelma. Nu al zin in!

donderdag 7 juli 2016

Groepstraining en eindelijk een driver gekocht

Bij Golfschool Geldrop was er de mogelijkheid om deel te nemen aan wat zij noemen "Samen Trainen". Dat is een groepstraining (geen les!) waarin je onder begeleiding van een Pro gericht traint op een leuke en speelse manier, met een beetje competitie erin om het leuk te houden. Het zijn allemaal oefeningen die je ook individueel kunt doen, maar waar je zelf vaak niet aan denkt of niet toe komt. Alleen trainen is een stuk saaier; in een groep is het gewoon leuker.

Maandag 20 juni was voor onze groep de eerste training. Onze groep wordt hierin begeleid door Robert van den Broek. Dat is, net als Mike, een erg goede en fijne pro van Golfschool Geldrop. De eerste les regende het keihard en waren we slechts met 3 deelnemers. Omdat we niet naar buiten konden en Golfschool Geldrop zulke goede binnenfaciliteiten heeft, heeft Robert ons een uur lang swingles gegeven. De swing werd geanalyseerd en we kregen ieder enkele aandachtspunten ter verbetering. Erg nuttig en leerzaam, al gaf Robert aan er eigenlijk geen voorstander van te zijn om in het zomerseizoen de swing van mensen aan te gaan passen. Dat doet hij liever in de winter. Hij heeft een goed oog voor wat er aan je swing mankeert en ondersteunt dat met video-opnames en eventueel met de Flightscope. Na de training heb ik nog gezellig wat gedronken met Rent en Monique, mijn mede-cursisten, in het gezellige clubhuis van GC Riel.
clubhuis GC Riel

Van 21-6 t/m 25-6 heb ik lekker met Anita in Krakau gezeten (stredentrip), dus is er niet gegolfd. Daarna nog wel een paar keer geoefend op de drivingrange en oefengreen.
Woensdag 29 juni heb ik aan het einde van de middag (twilight tarief!) lekker 9 holes gelopen op golfbaan Stippelberg in Bakel. Zo laat in de middag is er bijna niets te doen op een golfbaan en loop je lekker alleen, zonder druk van achter van een groep die op je staat te wachten. Het was lekker weer om te golfen (in elk geval droog). Stippelberg is toch echt wel één van de mooiste banen, zeker in de regio Eindhoven. Ik heb er ook al diverse reviews over geschreven op Leadingcourses.com. Ik ging speciaal naar Stippelberg om nog wat extra te oefenen voor de wedstrijd waar ik 16 juli aan deelneem: de Stippelberg Open 2016.
Stippelberg
Het blijft een heel lastige baan, met veel glooiing in de fairways en vooral ook op de greens, dus elke oefenronde is meegenomen. Niet dat ik verwacht hele hoge ogen ogen te gooien in die wedstrijd, maar met de handicapverrekening en misschien een keer een hele goede dag, weet je nooit waar het schip strandt :-). Het lijkt me sowieso gewoon leuk om een keer aan een echte wedstrijd deel te nemen.
Ik heb deze ronde vooral gebruikt om af te slaan met mijn houten 5. Bij elke afslag sloeg ik 2 ballen om voldoende te kunnen oefenen. Het ging best lekker en ik bleef qua stableford punten mooi binnen mijn buffer (35 punten). Op alle holes punten gescoord, dus niet 1 hole helemaal verkloot, zoals ik normaal wel deed. Wel regelmatig in de rough gelegen, maar die is hier gelukkig niet zo hoog en ik kon er steeds goed uitkomen met een goede slag. Heerlijk kunnen oefenen!

vergevingsgezinde Cobra
Ondertussen ben ik al een tijdje aan het nadenken om een driver aan te schaffen. Voor mijn huidige handicap heb ik hem eigenlijk nog niet nodig en zeker tot HCP 20 moet ik met de lengte uit mijn Houten 5 en Hybride 4 wel vooruit kunnen, maar er komt een moment dat je net wat meer lengte uit je afslag wilt halen en als je dan nog moet gaan leren om een driver te slaan, maak je het jezelf onnodig lastig en ga je waarschijnlijk ook eerst weer een stukje terug in je HCP. Dus ik wilde een driver kopen.
Volgende probleem: ik wil er niet teveel geld aan uitgeven. Dus een tweedehandse leek me het beste. Tegelijkertijd ook de nodige reviews bekeken en gelezen over geschikte drivers voor mid tot high handicapers (zoals ik). Daarin kwamen 2 modellen naar voren die in het jaar waarin ze uitkwamen (2014 en 2015) als zeer makkelijk te slaan en vergevingsgezind werden beoordeeld. Dat waren de Taylormade Jetspeed (2014) en de Cobra Fly-Z (2015). Beide kwam ik tegen op de site van GolfClubTrader.nl dus ik ben daar eens naartoe gereden (Uithoorn!) om ze te bekijken en te voelen.  
sexy blue Cobra Fly-Z
Ik kwam eigenlijk voor de Cobra, want die was nieuw en erg scherp geprijsd (169 euro). De verkoper die me hielp vroeg me of ik niet beter de gebruikte Jetspeed kon kopen, want die was 100 euro goedkoper, dus als die goed genoeg was scheelde me dat toch mooi 100 euro. Daarnaast bieden zij altijd een 7 dagen retourgarantie. Dat betekent bij gebruikte clubs dat je gewoon je volledige aankoopbedrag terug krijgt en bij nieuwe clubs (als je ze hebt gebruikt in de tussentijd) dat je het bedrag terug krijgt minus 10% (ook een goede regeling dus!). Twijfel, twijfel daar in de winkel, want die Cobra voelde fijn aan en zag er ook enorm gelikt uit, althans dat vind ik. Maar toch het geld de doorslag laten geven en de Jetspeed gekocht. Daar heb ik een aantal keer mee geoefend op de driving range en een lesje genomen bij Robert (vlak voor onze 2e training), omdat ik de techniek van deze swing niet goed beheerste, maar ik kreeg er geen goede slag uit en ook voelde hij op de een of andere manier niet lekker aan (te flexibele shaft, terwijl het gewoon een Regular was). Even goed nagedacht, alle reviews van de Cobra nog een keer bekeken en toen het besluit genomen dat ik toch die Cobra maar eens moest gaan proberen, met het risico dat het me 16,90 euro zou kunnen kosten als het tegen viel (en dat is te overzien). Gisteren de Jetspeed retour gegeven en de Cobra uitgezocht en gekozen voor de super mooie blauwe uitvoering! Echt een heel sexy driver vind ik.
Gewicht laag en ver achterin
Nog even een midsize grip erop laten zetten voor die grote handen van mij en gisteravond z.s.m. naar de driving range, want ik moest en zou hem uitproberen. Wat een genot en wat een fijne driver is dit zeg!! Hij ziet er niet alleen enorm mooi uit, maar slaat ook erg makkelijk en fijn. Met de les nog in het achterhoofd voor de goede swingtechniek heb ik heerlijk staan afslaan. Natuurlijk gingen niet alle ballen direct strak rechtdoor, maar na 2-3 ballen had ik het wel onder de knie en stond ik ze goed te raken. Alleen vond ik de balvlucht nog wat aan de hoge kant (en dat kost je lengte). De verkoper had hem ingesteld op 11,5 D graden (draw stand) omdat hij dacht dat dit goed was voor mij, maar ik heb de loft terug gebracht tot 9,5 D. Hierdoor bleven ze iets lager en kwamen ze verder. Ik kan moeilijk zeggen hoe ver precies, maar de rand waar de zon overging in de schaduw lag ongeveer 20-30 meter achter het bordje 170 en ik heb de meeste ballen niet kunnen zien landen omdat ze in de schaduw kwamen. Dus ongeveer 200 meter met range ballen, dus dat moet met echte ballen zeker 20-25 meter verder kunnen.
op de driving range
Wat een machtig gevoel is dat als je een driver slaat en hem goed raakt. Ook het geluid is mooi. Het grote voordeel van de Cobra was direct zichtbaar en voelbaar, want bij ballen die niet in de sweetspot geraakt waren (en dat kon je goed zien aan de afdruk op het clubhoofd), was toch de afstand nog heel behoorlijk (meer dan 170 meter) en ook de richting was nog acceptabel. Deze club is dus echt vergevingsgezind en ideaal voor golfers van mijn niveau. Ik ben er nu al een beetje verliefd op, haha :-).

Tussen aanschaf van de Jetspeed en de Cobra door hebben we ook de 2e trainingsavond gehad en daarin hebben we leuke put-oefeningen gedaan die ik nu ook ga gebruiken als ik zelf ga trainen of bij de warming up. Door het goede weer waren we nu gelukkig met meer mensen (7).

Morgen (8 juli) ga ik lekker 9 holes spelen op Amelisweerd (Utrecht) met een klantcontact van me. Het wordt goed weer dus dat gaat helemaal goed komen. Als we niet qualifying spelen zal ik ook de driver eens uit de tas halen :-). Hoe dat verging en hoe de wedstrijd van 16 juli gegaan is kun je in mijn volgende bericht lezen.
super driver Cobra Fly-Z!

maandag 13 juni 2016

Weer wat wedstrijdjes gespeeld; handicap nu 27.3

De afgelopen 2 maanden heb ik redelijk wat gespeeld. Naast een paar oefenrondes op De Gulbergen ben ik op 23 april naar Het Rijk van Nijmegen geweest om daar (samen met PP) deel te nemen aan de ANWB Golf ledendag. We hebben samen 9 holes gespeeld op de Nijmegen baan en dat ging bijzonder goed. Ik scoorde op 9 holes 22 stableford punten (omgerekend naar 18 holes is dat 40 punten), waardoor mijn handicap in een klap weer met 2 volle punten gedaald is (naar 27.1). Na afloop van onze ronde hebben we ook nog een masterclass gevolgd van een Tourpro (Michael Kraaij). Dat was erg interessant en leerzaam. Het gemak waarmee hij bepaalde ballen slaat en ze neerlegt waar hij ze wil hebben, dat is geweldig. Dat niveau ga ik niet meer halen, maar verbeteren kan ik altijd nog een hoop!

Op 30 april heb ik in mijn eentje een keer de 1e 9 holes van Stippelberg in Bakel gelopen, ter voorbereiding op de Stippelberg Open 2016 die op 16 juli a.s. plaatsvindt en waar ik me voor heb ingeschreven. Stippelberg is een van de mooiste banen die ik ken. Ook de 1e 9 holes zijn lastig, met strategisch geplaatste bunkers en veel glooiing in de fairways en op de greens. Hole 9 is psychologisch een lastige omdat de green op een (schier)eiland ligt, omringd door water. Daar moet je heel nauwkeurig je approach shot doen om op de green te landen. Ik liep net buiten mijn buffer, maar gelukkig was het een oefenkaart.

Via de ANWB Golf kreeg ik een aanbod om een "rondje Rijk" te kopen. Voor 109 euro op alle banen van Het Rijk (4 stuks) eenmaal 18 holes spelen. Geen geld dus. Daarom als eerste van de vier op 6 mei samen met PP Het Rijk van Nunspeet (18 holes) gelopen op de Oost en Zuid baan. Man wat een lastige baan zeg. Erg smalle fairways, lastige rough (bosbaan!) en vooral de Zuidlus was erg moeilijk. Bij lange na de buffer (32 pt) niet gehaald (slechts 26) en dus 0.1 pt gestegen in handicap. Wel een mooie baan, mooie omgeving en na afloop gezellig nog even wat gegeten en gedronken.

Op 20 mei direct de tweede Rijk-baan aangedaan met PP, namelijk Rijk van Nijmegen (18 holes).
het uitzicht

PP afslag
We hadden de lussen Groesbeek Zuid en Noord. Ook weer een erg mooie baan met veel hoogteverschillen erin. Wat hebben we lopen duwen met die trolleys berg op en berg af. Toen ik 's avonds thuis kwam was ik echt moe, iets dat ik vroeger niet voor mogelijk had gehouden. En de dag erna zelfs spierpijn in mijn benen. Golf is toch zwaarder dan je als buitenstaander zo zou denken.
Ook deze keer weer de buffer niet gehaald (27 pt) waardoor er weer 0.1 bij kwam. Ik sta inmiddels op 27.3). Wel weer lekker gespeeld met P samen.

Op 4 juni was er een wedstrijd uit de Jumbo Golf Tour. Deze was op het Rijk van Margraten. Binnenkort ga ik die baan ook een keer met PP spelen en als voorbereiding daarop leek me een verkenning vooraf niet verkeerd :-). Ik zat met 3 andere mannen in de laatste flight die vanaf hole 10 vertrok. Het was een bewolkte dag waardoor we niet het uitzicht hadden dat je normaal op deze baan schijnt te hebben, maar af en toe kwam de zon een beetje door (werd meteen warm!) en zag je toch wel de schoonheid van de baan en haar vergezichten.

Onze eerste 9 holes (hole 10 t/m 18) waren erg lastig. Veel hoogteverschillen (weer hard werken achter de trolley!) en als je de fairway mistte en in de rough kwam was het een kansloze missie om je bal terug te vinden. Het (natte) gras stond tot voorbij kniehoogte. Ik ben denk ik wel 4 tot 6 ballen kwijt geraakt zo, maar gelukkig had ik dan al wel een provisionele bal geslagen waarmee ik verder kon (met een strafslag). Op de eerste 9 heb ik slechts 7 punten gehaald en moest ik 4 keer een 0 noteren.
Die put-houding ziet er goed uit!
Dat schiet natuurlijk niet op. Maar daarentegen waren de laatste 9 holes uitstekend! Op dat deel van de baan (hole 1 t/m 9) is het meer een parkbaan, met minder heftig reliëf en veel meer ruimte naast de fairway. Ik heb daar 25 punten gehaald en zelfs een echte Birdie gemaakt (Par 4 in 3). Als het dus een 9 holes qualifiyng rondje was geweest, dan zou ik 3,5 punt omlaag gegaan zijn! Maar helaas was het dat niet :-). We speelden op 3/4 handicap. In de einduitslag was ik toch nog 7e geworden (van de ongeveer 40 deelnemers) en mijn flight genoot (Marcel Thuis) ging met 2 mooie prijzen naar huis. Hij was eerste en hij had de prijs voor de longest. Jumbo stelt erg mooie prijzen beschikbaar voor deze wedstrijden, zoals bijvoorbeeld een Hybride club op maat gefit, een waterdichte tourbag of een rangefinder. Allemaal prijzen van tussen de 250 en 350 euro per stuk! Daarnaast zit in het inschrijfgeld (59,95 euro), naast de greenfee ook een dagschotel, dus is het inclusief een maaltijd na afloop. Erg goed geregeld dus. We hadden een leuke flight met aardige kerels en ik denk dat ik met 1 of 2 van hen nog wel eens contact heb.
vlnr: Marcel, Frans, Arno en ik.
Met name Arno gaf na afloop aan nog wel eens vaker een ronde met me te willen lopen. Hij woont in de omgeving van Nijmegen (en zit momenteel zonder werk) dus dat zou wel een keer moeten lukken. Het was kortom weer een mooie dag (en ook beter weer dan voorspeld was). Wederom moe naar huis toe na al dat gesjouw door de Limburgse heuvels.

Vrijdag 10 juni j.l. heb ik eindelijk met een contact van mij (van Equens) gegolfd op de Stippelberg en dan nu de volle 18 holes. Het begon goed de eerste holes maar daarna zakte ik weg. In de tweede 9 was het begin ook weer goed, maar al met al kwam ik toch slechts op 28 stableford punten in totaal. Weer buiten de buffer, maar niet-qualfying. De baan lag er goed bij en is erg mooi en lastig. Mooie kort gemaaide fairways, goede greens die relatief snel zijn en erg moeilijk vanwege de glooiing. Ik stond wel goed te putten, dat moet ik wel zeggen en ze gingen er vaak van 1-2 meter in. De baan is vooral lastig voor mensen die iets meer lengte hebben dus iets verder slaan dan ik. Mijn klant (Paul) is zo iemand. De bunkers liggen vaak op 185 en 225 meter en dat zijn precies de afstanden die mensen met zijn handicap (18.1) slaan van de tee. Qua weer kwamen de voorspellingen niet uit. Het zou bewolkt zijn met 21 graden, maar het was een strak blauwe lucht met brandende zon en 25 graden. Ik had mijn gezicht thuis wel ingesmeerd, maar mijn armen en achterhoofd (en oren!) niet. Wel een petje op, maar het gat achterin mijn pet heeft er weer voor gezorgd dat ik het weekend met een rode plek op mijn kop liep. En met die 2 rode onderarmen zag het er niet uit! Toch weer een les voor de volgende keer: altijd smeren!!
Het was een mooie middag en zo'n 5 uur samen met een klant van je over de baan lopen en praten over golf (en een beetje over werk) schept wel een speciale relatie. En dat allemaal als onderdeel van je werk, wat wil je nog meer op vrijdagmiddag ?  :-)
Snel weer een keer doen, ook met andere klanten!

Hier nog een paar foto's uit Margraten:
Op de green van 9

Op de fairway van 9

Approach naar de green van 9

zondag 3 april 2016

Wintertraining afsluiting met wedstrijdje

De tien lessen van de wintercursus bij Golfschool Geldrop zitten er weer op, helaas. Het was een genot om les te krijgen van Mike van Wieringen en we keken er elke keer weer naar uit. Zaterdag 26 maart was de laatste les. We hadden de keuze of we een baanles wilden doen of dat we een "eindmeting" wilden doen. We kozen voor een baanles, enerzijds vanwege het goede weer en anderzijds om een keer onder begeleiding van Mike de baan in te kunnen gaan. In de baan is het toch anders dan op de driving range of in de golfschool. We hebben uiteindelijk 4 holes onder begeleiding van Mike gespeeld en daarna nog 1 hole zonder hem. We mochten de baan afmaken wat hem betrof, maar daar hadden we geen tijd voor i.v.m. een andere afspraak. Ook tijdens deze baanles weer erg nuttige aanwijzingen gehad, met name over clubkeuze bij bepaalde situaties en over de keuze van slag (chippen of pitchen in bepaalde situatie).

Op vrijdag 1 april was er 's middags om 14 uur een gezelligheidswedstrijd georganiseerd ter
Mijn flight met vlnr: Jan, Puckie, Cees en ik
afsluiting van de wintercursus. Er waren 48 deelnemers, waaronder Anita en ik. Anita zat in een flight met 3 andere dames. Ik had een flight met 2 heren (Jan en Cees) en 1 dame (Puckie, de vrouw van Cees). We speelden Texas Scramble. Daarin slaat elke speler een bal en speel je steeds weer verder vanaf de plek van de beste slag. Als team deden we het best goed (uiteindelijk 5e van de 12 teams) en ik stond over het algemeen lekker te slaan. Vooral de lange slagen (met mijn hybride-4) waren erg goed. Bijna allemaal kaarsrecht, hoog en ver (160-170 meter). Chippen en putten ging iets minder goed bij mij, maar gelukkig bij de andere wel. Zo konden we toch regelmatig een Par maken o.a. op de Par-5, de eerste hole die we speelden. Helaas hebben we 2 holes een beetje verknald, anders waren we zeker in de prijzen gevallen. Wat ook in ons nadeel was, was dat Puckie ziek was en steeds erge hoestaanvallen kreeg. Na 2 holes hield ze het voor gezien en ging ze naar huis. Dat scheelde ons wel steeds een extra kans, want 3 ballen mogen spelen per hole of 4, dat scheelt nogal. Er hoeft maar 1 goede bal per slag bij te zitten steeds en Puckie was erg goed in putten.
Napraten op het terras met mijn flightgenoten
Kortom, eigenlijk waren wij de winnaars (vonden wij) :-).

Het was een gezellige middag, met leuke mensen en heel mooi weer. na afloop hebben we met z'n allen gezellig nog wat gedronken op het terras van Golfclub Riel, een kleinschalige maar gezellige club. Daar was Puckie ook weer bij en zij kreeg van de organisatie als troost een fles wijn aangeboden, een leuk gebaar. Ook Anita had een leuke flight vertelde ze me na afloop en had bij vlagen ook lekker gespeeld. Ze was dat ze mee was gegaan :-).

Aankomende winter gaan we zeker weer les nemen bij Mike, want dat is goed bevallen.
Binnenkort neem ik zelf nog een keer een privé les bij Mike. Dat doe ik zodra ik een driver gekocht heb. Als ik daar een uur les mee krijg moet ik voldoende basis hebben om die enigszins goed te hanteren. Gezien mijn swingsnelheid en de afstanden die ik met andere clubs sla, verwacht ik (of hoop ik) dat ik met een driver toch wel ruim over de 200 meter moet slaan (225?). Als het maar recht is, dat is het belangrijkste.

Het is inmiddels lente en het golfseizoen is weer begonnen, dus we zullen weer wat vaker op de golfbaan te vinden zijn. Volgende evenement is de ANWB Golf Ledendag op 23 april op Het Rijk van Nijmegen, waar we hebben ingeschreven voor een paar clinics en een rondje van 9-holes op 1 van de banen daar. Heb er nu al zin in!

prijsuitreiking (ik zit aan het tafeltje rechts, Anita uiterst links)