Cross country golf, een leuke variant!

Vrijdag 28 oktober weer 150 km (enkele reis) gereden om 9 holes te spelen met een klant van op de Heemskerkse. Mooie parkbaan, die in erg goede conditie was. Mooie fairways en heel goede en snelle greens! Enige nadeel waren de overkomende vliegtuigen. Verder een oerlelijk clubhuis dat meer op een klooster of een school leek. Wel lekker gespeeld (net binnen de buffer). Het blijft een uniek contactmoment met je klant, vooral als je na de ronde even met elkaar een drankje doet en napraat.

Maar de titel van dit stukje zegt Cross Country. What the f*ck heeft cross country met golf te maken hoor ik je denken? Nou, dat zal ik je eens proberen uit te leggen.

Twan legt uit

Teebox in rough

 Bij cross country maak je gebruik van de bestaande greens, maar niet van de bestaande afslagplaatsen. Je speelt de greens dus aan vanaf een andere plek in de baan. Of het altijd zo is weet ik niet, maar bij GC Riel loop je dan de holes af tegen de klok in. Dat heeft vooral met de veiligheid te maken. Het leuke van CC is dat je vanaf de meest onlogische plekken naar een hole speelt en daardoor hindernissen tegen komt die je normaal niet tegen komt. Denk daarbij aan struiken, waterhindernissen die normaal niet in het spel zijn, maar ook (hele hoge) bomen waar je overheen moet. Soms ligt de afslag ergens op een fairway en heb je mooi vlak gras, maar meestal ligt hij in de rough (zie foto)
en sta je in het lange gras. Dat heeft natuurlijk ook effect op je balvlucht.
Kortom: het is echt heel erg anders en daardoor heel erg leuk.

Om 12.30 uur moesten we ons melden bij de wedstrijdleiding en na een korte, duidelijke uitleg klonk om 13.00 uur de gong om te starten.

De hole-indeling

Door loting waren een lage handicapper en een hogere (> 22,5) handicapper aan elkaar gekoppeld als team en speelden tegen een ander team. De spelvorm was Best Ball, wat betekent dat je steeds beide slaat en dan kiest welke bal het beste ligt, om van daar af weer beide door te spelen, etc.

Gerard (L) en Wil

Ik was gekoppeld aan Piet vd Pol (hcp 20.1), een hele aardige man, die al wat ouder was en nu zijn handicap bij lange niet meer haalt. De lange slagen en meestal ook de hoge, moesten van mij komen, maar Piet droeg veel bij aan het chippen en putten, want dat beheerst hij nog steeds goed. Onze tegenstanders waren Wil Notten (hcp 16.1 en Gerard Schurink (hcp 22.6). Beide dus lager dan wij in verhouding. Voor de lengte kwam het goed uit dat Gerard ontzettend mooi recht en ver sloeg met zijn driver (dat kon je 4 keer doen op 18 holes, waarvan er 3 goed lukte). Wil is meer de man van de mooie hoge en korte slagen en het putten. Over de eerste 9 holes waren wij net iets beter (34 om 35 slagen), maar de tweede lieten wij hier en daar een steekje vallen en was de score 38 om 32.
Om van bruto naar netto score te komen (we speelden strokeplay) werd de playing handicap van de laagste handicapper uit het team eraf gehaald. Wij kwamen zo op 72 -/- 18 = 54 slagen netto. Wil en Gerard scoorden 67 -/- 14 = 53 slagen netto. Daarmee werden zij derde en gingen met een lekkere fles wijn naar huis. We zijn dus op 1 slag verschil vierde geworden! Dat is wel een beetje zuur :-( .

De green ligt achter de bomen

Wat wel leuk is, was dat alle drie mijn flightgenoten me regelmatig complimenten gaven na wederom een mooie slag van mij. Ze waren er allemaal van overtuigd dat mijn handicap zeker wel met 10 omlaag kan gaan en m.n. Piet was helemaal lyrisch over mijn spel in verhouding dat ik slechts 2 jaar speel nu. "Jij gaat een single handicapper worden", "man wat sla jij mooie ballen, echt niet normaal" en "hier loopt de toekomstig clubkampioen" waren enkele van zij oprecht gemeende opmerkingen. Ik voelde me erg gevleid, maar of zijn uitspraken reeël zijn waag ik te betwijfelen. Ja, het gaat best lekker, dat voel ik zelf ook wel. En ja, ik heb er best wel gevoel en een beetje aanleg voor. En ja, ik ben fanatiek en wil er het maximale uithalen. Een single handicap is nog erg ver weg en voor de meeste niet haalbaar. Dat heb ik dan ook (nog) niet als doel. Wat ik wel als doel heb is om mijn handicap onder de 20 te krijgen en het liefst zo ergens rond de 18. Dat lijkt mij een mooie handicap en voor mij op dit moment zeer zeker haalbaar. Daarna kijken we wel weer verder of ik me nog door ontwikkel en kan verbeteren. Het allerbelangrijkste is dat ik het spel ontzettend leuk vind en dat het me heel veel ontspanning en voldoening geeft. Daarnaast is GC Riel gewoon een erg leuke club met gewone mensen. Dat bleek wel weer na afloop in het clubhuis, waar het erg gezellig was.

Het is jammer dat ik de volgende wedstrijd (Sinterklaas wedstrijd) op 20/11 niet mee kan doen, want dat had we wel weer leuk geleken en ik ben gek op cadeautjes :-). Ik heb dan echter iets dat nog veel leuker is: de Autumn Classic 2016 met (oud)collega's van Sogeti. We spelen deze keer bij mij in de buurt, op de Swinkelsche in Someren, een topbaan! Dat wordt weer een gezellige dag en ik hoop dat ik dan kan laten zien wat ik in een jaar tijd heb bijgeleerd :-).

De hole vanaf de andere kant benaderd

Haviksoord en Rijk van Sybrook gespeeld

Weer 2 nieuwe banen gespeeld. Op vrijdag 21 oktober samen met een klant van mij op zijn thuisbaan Haviksoord in Leende 18 holes gespeeld. Dat is een echte bosbaan met soms redelijk smalle fairways. Niet de meest moeilijke baan, maar toch uitdagend door alle bomen. Gelukkig vooral naaldbomen, waardoor je bal niet onder de bladeren verdwijnt als een keer de fairway mist, maar gewoon op dennennaalden blijft liggen. Daarom altijd wel terug te vinden. Qua omgeving een erg mooie en rustige baan (geen omgevingsgeluiden). Na verloop van tijd wordt hij wel een beetje eentonig. Er zou wat meer variatie in de holes mogen zijn. De oefenfaciliteiten zijn zeer beperkt en eigenlijk te gering. De driving range kent maar een stuk of 5 afslagplaatsen, dus is erg smal/klein en hij is ook erg kort (200 meter). Voor de mensen die met een driver wat verder slaan is hij gewoon te kort en wordt het zelfs gevaarlijk, want achter de driving range staat geen hek of net en loopt wel de fairway van een hole achter door. Het clubhuis is klein, maar wel heel gezellig en gemoedelijk. Er hangt een echte Brabantse gezellige sfeer, dus ik denk dat het een leuke club is om lid van te zijn. Ik heb er in elk geval een leuke ochtend/middag gehad.

Zondag 23 oktober heb ik samen met PP de laatste van de vier "Rijk-banen" gespeeld, namelijk het Rijk van Sybrook. Die ligt in de buurt van Enschede, toch 175 km rijden enkele reis. De hele autorit in de dichte mist gereden en de temperatuur kwam niet boven de 2-3 graden, brrrrr. Gelukkig brak bij aankomst in Enschede het wolkendek open en scheen de zon. Warm werd het niet, maar in de zon was het prima en in de schaduw voelde je toch wel dat het frisjes was. Maar je loopt wel warm op zo'n baan.
Sybrook vind ik een veel leukere baan dan Haviksoord (om maar een vergelijking te maken). De eerste indruk (bij de afslag van hole 1 Zuid) lijkt het een 100% bosbaan te zijn, met erg smalle doorgangen naar de fairway. Maar verderop in de baan kom je erachter dat er toch een aantal parkholes tussen zitten, waardoor hij erg afwisselend is en leuk blijft. Wij speelden de Zuid en Oost baan gecombineerd. Er is ook nog een Noord baan. Wat opvalt aan deze banen is dat er veel echte doglegs in zitten. Ik vind dat wel leuk niet alles zo recht toe recht aan. Water komt er niet echt in het spel, dus de hindernissen bestaan vooral uit bunkers (teveel in gelegen deze keer) en bomen en struiken die op de fairway staan. De baan was op sommige plaatsen best wel nat nog en sommige greens die in de schaduw lagen waren dat ook. Ik denk dat het een baan is die na een aantal dagen aanhoudende regen erg nat blijft. Wat verder erg opviel was dat er veel pitchmarks op de greens waren die niet gerepareerd waren door de spelers. Daar kan de baan niets aan doen, maar het zegt iets over de mentaliteit van de spelers vind ik. De afslagplaatsen (T-box) waren soms wat kaal en modderig, daar zou men wel wat aan moeten doen.
Oefenfaciliteiten zijn erg goed en ruim opgezet, al hadden wij de pech dat er op de driving range een les aan de gang was, plus dat net voor ons een wedstrijd gestart was, waardoor het erg druk was.
De ontvangst bij de receptie en in het clubhuis was bijzonder hartelijke en gastvrij. We hebben na afloop nog lekker een hapje gegeten.
Kortom: een schitterende baan, misschien de fijnste van de vier (met Margraten?), maar helaas te ver weg om vaak naartoe te gaan. Misschien in 2017 weer een keertje?

Eerste wedstrijd bij GC Riel: Oprichtingsbeker

Wat doe je als je een nieuw lid bent bij een club en je wilt mensen leren kennen en een beetje de club leren kennen? Ja natuurlijk, dan schrijf je direct in voor de eerste clubwedstrijd op de kalender. Dat was de Oprichtingsbeker, een 18-holes wedstrijd, gespeeld volgens individuele Stableford telling.

Scorekaart

Zondag 9 oktober was het zover. Om 12.30 uur verzamelden we bij het clubhuis van GC Riel en werden de flights bekend gemaakt. Ik had een leuke flight met daarin de voorzitter van GC Riel (Mark van Nunen) en een dame uit de Handicapcommissie (Sis Hoyer). Beide met een veel lagere HCP dan ik, respectievelijk 11.2 en 16.2 ! Wij konden mooi starten op hole 1, lekker dichtbij. We troffen het wel met het weer, wat was het lekker! Qua golf ging het met mij erg goed, gezien het feit dat dit de 3e keer was dat ik op deze baan speelde. Ik kreeg regelmatig complimenten van Mark en Sis. Ik liep eigenlijk best een goede score (zie de foto van de kaart) met 33 Stableford punten. Dat was mooi binnen de buffer, dus de handicap bleef 25.6 .

Het mooiste golfmoment van de dag (voor mij althans) was op hole 12, de tweede keer hole 3, de enige Par-5 van deze baan. Mijn afslag met mijn hybrid-4 ging goed. Die lag mooi een beetje links op de fairway, zo'n meter of 20 vóór het water. De tweede slag, weer met de hybrid-4, was ook goed en lag voorbij het water op de fairway. Met mijn derde slag had ik wat geluk. Die sloeg ik (weer met de hybrid) iets teveel naar links van de green. De bal kwam tegen het hekwerk aan, maar stuiterde ver genoeg van het hek af om ruimte te houden voor een slag. De bal lag tussen de eikels (van de eikenboom) op een stuk zand waar geen gras meer goeide, vlak achter de bunker die de green beschermde. Ik moest dus met een chip over de bunker de green op. En dat lukte (bijna) perfect! Ik zeg "bijna", want de chip was eigenlijk perfect, maar het resultaat had meer verdiend. Ik chipte de bal namelijk perfect over de bunker en hij landde precies aan de zijkant op de green, rolde door richting hole en raakte de vlag (!), waardoor hij eruit stuitte. Dat was mijn vierde slag en het zou dus een echte Birdie geweest zijn. Gelukkig ging de put er in 1 keer in en kwam ik met een hele nette Par van deze hole af, die goed was voor 4 punten, maar het had nog zoveel mooier kunnen zijn. Voor het zelfvertrouwen is het sowieso altijd goed zo'n actie!

Gezelligheid na afloop

Dat zelfvertrouwen liep de volgende hole al wel weer een deukje op, want die korte Par-3 blijft een horror hole voor mij. Daar had ik dan ook 5 slagen nodig en dat is gewoon teveel.

Wat wel jammer was, was dat ik op de allerlaatste hole mijn afslag het water in sloeg. Uiteindelijk met 6 slagen nog niet slecht gedaan, maar geen punten hier. In totaal 3 holes van de 18 waar ik puntloos bleef. Met 33 punten was ik nummer 7 van de 32 deelnemers, dus dat viel niet tegen. Helaas niet in de prijzen gevallen. Jammer dat er geen "prijs voor het leukste nieuwe lid dat deelneemt aan dit toernooi" was, want dan had ik die zeker gewonnen :-).

Zondag 16 oktober was het wederom stralend weer. 20 graden in oktober is echt uitzonderlijk. Daarom 's middags nog even in m'n eentje 9 holes gelopen en het ging weer fantastisch (in tegenstelling tot vrijdag 14/10 maar daar schrijf ik verder maar niet over). Ik heb mijn score zuiver gehouden en haalde 20 punten op 9 holes. Als het qualifying geweest zou zijn, was mijn HCP weer met 0.8 gedaald. Met name het putten liep als een tierelier! Diverse lange puts (van 1 tot 3 meter) gingen er moeiteloos in!  Dat was dus wel lekker, maar uit ervaring weet ik dat er ook weer slechte dagen komen.

Eerste week lid van GC Riel

Op zondag 25/9 lid geworden van GC Riel, zoals je in mijn vorige bericht hebt kunnen lezen. Maandag 26/9 direct naar de baan geweest om in mijn eentje 9 holes te spelen en de baan te leren kennen. Die eerste ronde viel niet mee. De baan kent een aantal erg smalle holes en de greens zijn klein en relatief hard. De eerste 9 holes gingen dus niet bijster goed (viel best wel tegen). Omdat er verder toch niemand in de baan was en het nog even licht zou zijn, heb ik er nog 3 holes achteraan geplakt door de eerste 3 nogmaals te spelen. Dat ging een stuk beter! Overal scoorde ik 2 of 3 Stablefordpunten, dus dat is prima. Hole 1 is een dogleg haaks naar rechts, die je niet mag afsnijden (te gevaarlijk). Daardoor heb je minimaal 2 slagen nodig om op of vlakbij de green te komen. Eventueel nog een chip en dan 2 puts, dus moet met 5 slagen te doen zijn (is een Par-4).
Hole 2 is een korte Par-3 (85 meter) over een vijver heen. Daar moet je altijd een Par kunnen spelen dus met 3 in de hole liggen.
Hole 3 is de enige Par-5 van de baan. De moeilijkheid daar is dat het landingsgebied tussen 140 en 220 meter redelijk smal is met aan beide kanten water en/of rough/bosjes. Met mijn hybride sla ik meestal redelijk recht en zo'n 160-180 meter. Mijn driver is nog niet consistent genoeg om hem op dit smalle stuk te leggen en ik heb nog niet de lengte om hem voorbij het water te krijgen. Nu lag ik met 3 slagen in de buurt van de green en met een chip en 2 puts is een score van 6 een goede score op een Par-5 (voor mijn handicap).
Hierna werd het schemerig en had ik er ook wel genoeg van, dus ben ik gestopt.

Donderdag 29/10 weer 9 holes gespeeld aan het begin van de avond. Nu ging het stukken beter. Ik haalde 20 Stablefordpunten volgens de handicaptabel die GC Riel gepubliceerd heeft (12 slagen extra voor hcp 27,5), maar na invoer van mijn oefenkaart in de app van ANWB Golf, bleek ik maar 11 slagen mee te krijgen. Ergens klopt er dus iets niet. Daarom heb ik een mail gestuurd naar de handicapcommissie van GC Riel en wacht nog op een reactie.

De lastigste holes vind ik hole 4, een extreem korte Par-3 van 50 meter omringt door bunkers, en hole 6 een relatief lange Par-3 (175/180 meter) met een smalle doorgang tussen bomen door en aan de linkerkant geen ruimte voor fouten. Die laatste moet je voluit slaan (in mijn geval met een hybride 4), maar hij moet wel rechtdoor, want links staan bosjes waar je hem moeilijk terugvindt en rechts is de rough van hoog gras waar je hem ook makkelijk kwijt kunt raken en anders met moeite veilig bij de green krijgt. Op een Par-3 kun je je niet teveel extra slagen veroorloven.

Zaterdag 1/10 kwam een oude vriend van mij (Harold) naar Nuenen, omdat we 's middags een vriendenmiddag hadden met onze oude vriendengroep. Daarom was er 's morgens tijd om samen een keer 9 holes te spelen. Dat hebben we gedaan op De Gulbergen in Nuenen en wel op de Sprookjesbaan. Dat is een baan met redelijk wat hoogteverschil, waardoor hij best zwaar is om te lopen. Je duwt je een ongeluk als je met je trolley tegen die berg op duwt om bij de afslag van hole 2, 3 en 8 te komen. Hole 2 kent een schuine fairway en een hoger liggende green, waardoor hij best lastig is. Hole 4 is een "blinde" slag de diepte in op een Par-3 van ongeveer 175 meter. Zo zijn er nog meer leuke holes. Opvallende is dat de Par-3 holes vaak behoorlijk lang zijn. Het goede nieuws is dat ik geweldig goed stond te spelen. Eigenlijk helemaal foutloos! Zelfs een verkeerd terecht gekomen bal op hole 6 (lag rechts in de bosjes), kon ik er met 1 slag uit slaan tot voor de green. Die bal lag gelukkig gunstig gepositioneerd ondanks dat hij in de bosjes lag. Een beetje geluk heb je ook nodig.
Ook de twee keer dat ik een slag iets te "vet" raakte, had ik het geluk dat de bal wel mooi rechtdoor ging en weer goed bespeelbaar was, al had hij niet de lengte gemaakt die ik gehoopt had. Alle slagen met mijn hybride waren foutloos en strak rechtdoor met voldoende lengte. Ook het putten ging erg goed en ik kon ook de lange puts meestal erg dicht bij de hole leggen en een enkele keer zelfs uitholen. Harold gaf me diverse malen complimenten over hoe goed ik stond te spelen ("je speelt gewoon op handicap 20 niveau!").

Uiteindelijk resulteerde het in een qualifying kaart met een score van 22 Stableford punten (46 slagen nodig gehad). Mijn beste kaart van dit jaar en waarschijnlijk mijn beste spel ooit. Hierdoor daalde mijn handicap met 1,9 punten tot 25,6 !!! Een mooie stap richting de 20 en weer een leuke marge voordat ik weer teruggezakt ben naar mijn vorige handicap (mag 19 keer mijn hcp niet halen om weer op 27,5 te zitten).
Als je zo goed staat te spelen en alles lukt, geeft dat een enorm fijn gevoel en heb je nog meer plezier in het spel dan je normaal al hebt. Het was ook prettig spelen met Harold, omdat hij lekker rustig speelt en we erg aan elkaar gewaagd waren. Hij had handicap 17,x op het moment van spelen.
Ik heb de hele dag met een big smile rond gelopen na zo'n fijne ochtend golfen! :-)

Maandag 3/10 weer een groeptraining van een uur. Misschien vooraf nog een paar holes lopen. Waarschijnlijk woensdag nog een keer 9 holes lopen op GC Riel als oefening voor de clubwedstrijd van zondag 9/10 waarvoor ik heb ingeschreven. Daar wil ik natuurlijk een goed figuur slaan.