Cross country golf, een leuke variant!

Vrijdag 28 oktober weer 150 km (enkele reis) gereden om 9 holes te spelen met een klant van op de Heemskerkse. Mooie parkbaan, die in erg goede conditie was. Mooie fairways en heel goede en snelle greens! Enige nadeel waren de overkomende vliegtuigen. Verder een oerlelijk clubhuis dat meer op een klooster of een school leek. Wel lekker gespeeld (net binnen de buffer). Het blijft een uniek contactmoment met je klant, vooral als je na de ronde even met elkaar een drankje doet en napraat.

Maar de titel van dit stukje zegt Cross Country. What the f*ck heeft cross country met golf te maken hoor ik je denken? Nou, dat zal ik je eens proberen uit te leggen.

Twan legt uit

Teebox in rough

 Bij cross country maak je gebruik van de bestaande greens, maar niet van de bestaande afslagplaatsen. Je speelt de greens dus aan vanaf een andere plek in de baan. Of het altijd zo is weet ik niet, maar bij GC Riel loop je dan de holes af tegen de klok in. Dat heeft vooral met de veiligheid te maken. Het leuke van CC is dat je vanaf de meest onlogische plekken naar een hole speelt en daardoor hindernissen tegen komt die je normaal niet tegen komt. Denk daarbij aan struiken, waterhindernissen die normaal niet in het spel zijn, maar ook (hele hoge) bomen waar je overheen moet. Soms ligt de afslag ergens op een fairway en heb je mooi vlak gras, maar meestal ligt hij in de rough (zie foto)
en sta je in het lange gras. Dat heeft natuurlijk ook effect op je balvlucht.
Kortom: het is echt heel erg anders en daardoor heel erg leuk.

Om 12.30 uur moesten we ons melden bij de wedstrijdleiding en na een korte, duidelijke uitleg klonk om 13.00 uur de gong om te starten.

De hole-indeling

Door loting waren een lage handicapper en een hogere (> 22,5) handicapper aan elkaar gekoppeld als team en speelden tegen een ander team. De spelvorm was Best Ball, wat betekent dat je steeds beide slaat en dan kiest welke bal het beste ligt, om van daar af weer beide door te spelen, etc.

Gerard (L) en Wil

Ik was gekoppeld aan Piet vd Pol (hcp 20.1), een hele aardige man, die al wat ouder was en nu zijn handicap bij lange niet meer haalt. De lange slagen en meestal ook de hoge, moesten van mij komen, maar Piet droeg veel bij aan het chippen en putten, want dat beheerst hij nog steeds goed. Onze tegenstanders waren Wil Notten (hcp 16.1 en Gerard Schurink (hcp 22.6). Beide dus lager dan wij in verhouding. Voor de lengte kwam het goed uit dat Gerard ontzettend mooi recht en ver sloeg met zijn driver (dat kon je 4 keer doen op 18 holes, waarvan er 3 goed lukte). Wil is meer de man van de mooie hoge en korte slagen en het putten. Over de eerste 9 holes waren wij net iets beter (34 om 35 slagen), maar de tweede lieten wij hier en daar een steekje vallen en was de score 38 om 32.
Om van bruto naar netto score te komen (we speelden strokeplay) werd de playing handicap van de laagste handicapper uit het team eraf gehaald. Wij kwamen zo op 72 -/- 18 = 54 slagen netto. Wil en Gerard scoorden 67 -/- 14 = 53 slagen netto. Daarmee werden zij derde en gingen met een lekkere fles wijn naar huis. We zijn dus op 1 slag verschil vierde geworden! Dat is wel een beetje zuur :-( .

De green ligt achter de bomen

Wat wel leuk is, was dat alle drie mijn flightgenoten me regelmatig complimenten gaven na wederom een mooie slag van mij. Ze waren er allemaal van overtuigd dat mijn handicap zeker wel met 10 omlaag kan gaan en m.n. Piet was helemaal lyrisch over mijn spel in verhouding dat ik slechts 2 jaar speel nu. "Jij gaat een single handicapper worden", "man wat sla jij mooie ballen, echt niet normaal" en "hier loopt de toekomstig clubkampioen" waren enkele van zij oprecht gemeende opmerkingen. Ik voelde me erg gevleid, maar of zijn uitspraken reeël zijn waag ik te betwijfelen. Ja, het gaat best lekker, dat voel ik zelf ook wel. En ja, ik heb er best wel gevoel en een beetje aanleg voor. En ja, ik ben fanatiek en wil er het maximale uithalen. Een single handicap is nog erg ver weg en voor de meeste niet haalbaar. Dat heb ik dan ook (nog) niet als doel. Wat ik wel als doel heb is om mijn handicap onder de 20 te krijgen en het liefst zo ergens rond de 18. Dat lijkt mij een mooie handicap en voor mij op dit moment zeer zeker haalbaar. Daarna kijken we wel weer verder of ik me nog door ontwikkel en kan verbeteren. Het allerbelangrijkste is dat ik het spel ontzettend leuk vind en dat het me heel veel ontspanning en voldoening geeft. Daarnaast is GC Riel gewoon een erg leuke club met gewone mensen. Dat bleek wel weer na afloop in het clubhuis, waar het erg gezellig was.

Het is jammer dat ik de volgende wedstrijd (Sinterklaas wedstrijd) op 20/11 niet mee kan doen, want dat had we wel weer leuk geleken en ik ben gek op cadeautjes :-). Ik heb dan echter iets dat nog veel leuker is: de Autumn Classic 2016 met (oud)collega's van Sogeti. We spelen deze keer bij mij in de buurt, op de Swinkelsche in Someren, een topbaan! Dat wordt weer een gezellige dag en ik hoop dat ik dan kan laten zien wat ik in een jaar tijd heb bijgeleerd :-).

De hole vanaf de andere kant benaderd