Eerste week lid van GC Riel

Op zondag 25/9 lid geworden van GC Riel, zoals je in mijn vorige bericht hebt kunnen lezen. Maandag 26/9 direct naar de baan geweest om in mijn eentje 9 holes te spelen en de baan te leren kennen. Die eerste ronde viel niet mee. De baan kent een aantal erg smalle holes en de greens zijn klein en relatief hard. De eerste 9 holes gingen dus niet bijster goed (viel best wel tegen). Omdat er verder toch niemand in de baan was en het nog even licht zou zijn, heb ik er nog 3 holes achteraan geplakt door de eerste 3 nogmaals te spelen. Dat ging een stuk beter! Overal scoorde ik 2 of 3 Stablefordpunten, dus dat is prima. Hole 1 is een dogleg haaks naar rechts, die je niet mag afsnijden (te gevaarlijk). Daardoor heb je minimaal 2 slagen nodig om op of vlakbij de green te komen. Eventueel nog een chip en dan 2 puts, dus moet met 5 slagen te doen zijn (is een Par-4).
Hole 2 is een korte Par-3 (85 meter) over een vijver heen. Daar moet je altijd een Par kunnen spelen dus met 3 in de hole liggen.
Hole 3 is de enige Par-5 van de baan. De moeilijkheid daar is dat het landingsgebied tussen 140 en 220 meter redelijk smal is met aan beide kanten water en/of rough/bosjes. Met mijn hybride sla ik meestal redelijk recht en zo'n 160-180 meter. Mijn driver is nog niet consistent genoeg om hem op dit smalle stuk te leggen en ik heb nog niet de lengte om hem voorbij het water te krijgen. Nu lag ik met 3 slagen in de buurt van de green en met een chip en 2 puts is een score van 6 een goede score op een Par-5 (voor mijn handicap).
Hierna werd het schemerig en had ik er ook wel genoeg van, dus ben ik gestopt.

Donderdag 29/10 weer 9 holes gespeeld aan het begin van de avond. Nu ging het stukken beter. Ik haalde 20 Stablefordpunten volgens de handicaptabel die GC Riel gepubliceerd heeft (12 slagen extra voor hcp 27,5), maar na invoer van mijn oefenkaart in de app van ANWB Golf, bleek ik maar 11 slagen mee te krijgen. Ergens klopt er dus iets niet. Daarom heb ik een mail gestuurd naar de handicapcommissie van GC Riel en wacht nog op een reactie.

De lastigste holes vind ik hole 4, een extreem korte Par-3 van 50 meter omringt door bunkers, en hole 6 een relatief lange Par-3 (175/180 meter) met een smalle doorgang tussen bomen door en aan de linkerkant geen ruimte voor fouten. Die laatste moet je voluit slaan (in mijn geval met een hybride 4), maar hij moet wel rechtdoor, want links staan bosjes waar je hem moeilijk terugvindt en rechts is de rough van hoog gras waar je hem ook makkelijk kwijt kunt raken en anders met moeite veilig bij de green krijgt. Op een Par-3 kun je je niet teveel extra slagen veroorloven.

Zaterdag 1/10 kwam een oude vriend van mij (Harold) naar Nuenen, omdat we 's middags een vriendenmiddag hadden met onze oude vriendengroep. Daarom was er 's morgens tijd om samen een keer 9 holes te spelen. Dat hebben we gedaan op De Gulbergen in Nuenen en wel op de Sprookjesbaan. Dat is een baan met redelijk wat hoogteverschil, waardoor hij best zwaar is om te lopen. Je duwt je een ongeluk als je met je trolley tegen die berg op duwt om bij de afslag van hole 2, 3 en 8 te komen. Hole 2 kent een schuine fairway en een hoger liggende green, waardoor hij best lastig is. Hole 4 is een "blinde" slag de diepte in op een Par-3 van ongeveer 175 meter. Zo zijn er nog meer leuke holes. Opvallende is dat de Par-3 holes vaak behoorlijk lang zijn. Het goede nieuws is dat ik geweldig goed stond te spelen. Eigenlijk helemaal foutloos! Zelfs een verkeerd terecht gekomen bal op hole 6 (lag rechts in de bosjes), kon ik er met 1 slag uit slaan tot voor de green. Die bal lag gelukkig gunstig gepositioneerd ondanks dat hij in de bosjes lag. Een beetje geluk heb je ook nodig.
Ook de twee keer dat ik een slag iets te "vet" raakte, had ik het geluk dat de bal wel mooi rechtdoor ging en weer goed bespeelbaar was, al had hij niet de lengte gemaakt die ik gehoopt had. Alle slagen met mijn hybride waren foutloos en strak rechtdoor met voldoende lengte. Ook het putten ging erg goed en ik kon ook de lange puts meestal erg dicht bij de hole leggen en een enkele keer zelfs uitholen. Harold gaf me diverse malen complimenten over hoe goed ik stond te spelen ("je speelt gewoon op handicap 20 niveau!").

Uiteindelijk resulteerde het in een qualifying kaart met een score van 22 Stableford punten (46 slagen nodig gehad). Mijn beste kaart van dit jaar en waarschijnlijk mijn beste spel ooit. Hierdoor daalde mijn handicap met 1,9 punten tot 25,6 !!! Een mooie stap richting de 20 en weer een leuke marge voordat ik weer teruggezakt ben naar mijn vorige handicap (mag 19 keer mijn hcp niet halen om weer op 27,5 te zitten).
Als je zo goed staat te spelen en alles lukt, geeft dat een enorm fijn gevoel en heb je nog meer plezier in het spel dan je normaal al hebt. Het was ook prettig spelen met Harold, omdat hij lekker rustig speelt en we erg aan elkaar gewaagd waren. Hij had handicap 17,x op het moment van spelen.
Ik heb de hele dag met een big smile rond gelopen na zo'n fijne ochtend golfen! :-)

Maandag 3/10 weer een groeptraining van een uur. Misschien vooraf nog een paar holes lopen. Waarschijnlijk woensdag nog een keer 9 holes lopen op GC Riel als oefening voor de clubwedstrijd van zondag 9/10 waarvoor ik heb ingeschreven. Daar wil ik natuurlijk een goed figuur slaan.