Anita (mijn vrouw) wilde al een tijdje weer iets aan sport/beweging gaan doen. Nadat zij jarenlang (op hoog niveau) gesoftbald had, gooide een blessure in 1993 roet in het eten. Daarna hebben we nog wel samen getennist, maar toen ik daarmee stopte hield dat ook op. Fitnessen is niet haar ding (ze wil buiten sporten) dus wat dan? "Zal ik gaan golfen?" vroeg ze een tijdje terug. "Ja leuk (voor jou dan), moet je doen!" was mijn reactie. Maar om dat nu alleen te gaan doen, is ook weer zoiets. Dus wat doe je dan als echtgenoot? Precies, je offert je een keer op en gaat samen met haar dit spelletje doen (sport kon ik het nog niet noemen).
Een leuke aanbieding gevonden om in 1 weekend je GVB te halen. In de advertentie noemen ze het nog steeds GVB, maar wat blijkt, dat bestaat niet meer. Nu heet het je Handicap 54. Ingeschreven voor een cursus in Best (lekker dichtbij en een mooie golfbaan) en op 25 en 26 oktober j.l. samen de cursus gevolgd en het theorie-examen gehaald. Met de baanpermissie op zak daarna weer naar huis. Vóór die tijd hadden we natuurlijk wel een en ander aangeschaft. Nieuwe golfschoenen en handschoentje, daarnaast gebruikte set golfclubs, golftas en trolley. Eerst maar eens kijken of we het leuk zouden vinden.
En wat denk je? We vonden het leuk die cursus. Les van een prettige golfleraar (Pro noemen ze dat), een leuke groep mensen en veel geleerd in 2 dagen. Lekker buiten bezig geweest en de beginselen van het golfspel geleerd. Alle soorten slagen geoefend in leuke oefeningen die onze Pro Ko (nee dat verzin je niet!) gegeven heeft. In zo'n weekend krijg je wel een beetje een idee of je het leuk gaat vinden en of je het ook onder de knie gaat krijgen binnen afzienbare tijd, maar daarna begint het natuurlijk pas echt. Dan moet je gaan oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Van Golf Best kregen we na afloop van de cursus een aanbieding om tegen een gereduceerd tarief 3 maanden BGA-lid te worden (Best Golf Academy) en zo onbeperkt gebruik te kunnen maken van alle oefenfaciliteiten (drivingrange, chipping green, putting green) en van de 9 holes Par-3 oefenbaan. we hebben daar gretig gebruik van gemaakt en vanaf dat moment zijn we regelmatig (minimaal 1 keer per weekend) daar samen aan het oefenen. Daarnaast ga ik minimaal 2 keer per week naar de drivingrange en Anita gaat dan vaak 1 keer doordeweeks mee. Vanaf 1 december gelden er beperkte openingstijden doordeweeks in Best, dus nu sta ik 1 maal per week in Nuenen af te slaan.
Hoe kom je nou van Baanpermissie naar Handicap 54?
Daar moet je een zogenaamde Qualifying scorekaart (zie afbeelding links) voor "lopen" op een officiële qualifying 9 holes baan, waarbij iemand aanwezig is (en jouw score bijhoudt) die zelf al wel een officiële handicap heeft. Je dient dan minimaal 18 Stablefordpunten te halen om je HCP 54 te krijgen. Na 2,5 week heb ik voor de eerste keer samen met PP de "echte" 9 holes baan in Best gelopen en dat ging wonderbaarlijk goed. Ik haalde 22 Stablefordpunten (ruim meer dan de benodigde 18) en heb mijn kaart opgestuurd naar United Golfclub, waar we na de cursus automatisch een jaar lid van zijn. Wat bleek na een week? Ik kreeg HCP 51 (zie foto rechts). Een paar weken later ook een keer samen met Anita de baan gelopen om haar te laten ervaren hoe dat is. Helaas niet genoeg punten voor haar om nu al een HCP te krijgen, maar dat komt wel. Twee weken geleden mijn derde baan gelopen samen met collega Ton, een ervaren golfer met HCP 14. Erg leerzaam, maar helaas startte ik erg slecht waardoor ik niet aan de benodigde punten kwam. Wel lekker gespeeld.Vind ik het leuk?
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik vind het meer dan leuk! Het is verslavend. Ik vind het leuk om te oefenen, omdat je merkt dat het daardoor steeds beter gaat. Maar het belangrijkste: het is ook gewoon leuk omdat we het SAMEN kunnen doen!
We nemen om de 3-4 weken ook nog steeds een uurtje les. Het allerleukste is toch het lopen van een echte baan. Dan komen er meer dingen bij kijken. Het weer is van invloed, de gesteldheid van de baan. Een soort "wedstrijdspanning", druk van mensen die achter je op de baan zijn en misschien wel sneller spelen en door willen. Het mentale aspect: je wisselt geniale slagen af met ontzettende missers; daar moet je mee om kunnen gaan. Na een mislukte bal moet je jezelf herpakken, hoofd leeg maken en weer 100% concentreren op de volgende slag. Dat maakt het ook best inspannend. Het is meer dan een aantal kilometer wandelen door de natuur. Je moet stevig doorlopen (met je spullen op je rug of in je trolley) en je moet je steeds weer opnieuw concentreren. Echt heerlijk om te doen. gelukkig gaat het mij als voormalig hockeyer best goed af, al zeg ik het zelf, dat scheelt natuurlijk ook om het leuk te vinden.Aardige bijkomstigheid is dat ik het in mijn werk ook kan gebruiken. Enkele klanten van me spelen golf en mijn werkgever (Sogeti) organiseert jaarlijks een golfdag voor klanten. Daarnaast kan ik ook contactpersonen van me 1 op 1 uitnodigen om een keer te golfen. Er zijn ergere dingen die je voor je werk moet doen :-).
Conclusie: golf is GEEN wandelen voor gevorderden, maar toch wel echt een leuk inspannend spel c.q. sport. Ziezo, het is eruit :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten